است. زمانى كه مجلسى از كتاب علامه حلى با همان عنوان نقل مى كند، براى پرهيز از اشتباه، عنوان كامل كتاب را مى آورد. نوري طبرسي بعضا رموز " شف " و " كشف " را با يكديگر خلط مى كند (رمز اخير را مجلسى براى اشاره به كشف الغمه اربلى به كار مى برد) و بنابراين وقتى به توسط بحار نقل مى كند، قطعاتى از اربلى را به " اليقين " نسبت مى دهد (مث‍: مستدرك 5 / 232).
چاپ 1369 نجف (= اليقين 1) بر مبناى دو نسخه مى باشد (نك‍: اليقين 1 ص 207). آقا بزرگ به اين چاپ اشاره نمى كند اما بجاى آن از چند نسخه ء خطى كه بعضى با اليقين 1 اختلاف قرائت دارند ياد مى كند (نك‍: مث‍: -> كتاب اسماء مولانا على [ع] [ناشناخته]، -> حجة التفضيل، -> كتاب مولد مولانا على بالبيت). چاپ محقق بيروت 1410 (= اليقين 2) مبتنى بر سه نسخه (كه غير از دو نسخه ء مورد استفاده در اليقين 1 است) بوده والتحصين نيز به آن ضميمه شده است. بر روى هم محققان چ 2 (در صص 53 - 54) پانزده نسخه باقى مانده اليقين را شناسانده اند.
ابن طاووس در اليقين اظهار مى كند كه او تنها از راويان غير شيعى نقل كرده و بالنتيجه بيشتر منابع مورد استفاده وى سنى مى باشد. منابع شيعى براى رواياتى استفاده شده كه ابن طاووس اسانيد آنها را غير شيعى تلقى مى كند. ابن طاووس كلمه ء غير شيعى را در محدودترين معنا تفسير مى كند، بنابراين حتى اگر همه ء افراد سند غير از راوى نخست شيعى باشند وى حديث را مى آورد. نك‍: مث‍: -> الانتصار -> كتاب المواليد (ابن الخشاب). ابن طاووس يادآور مى شود (اليقين 203 / 519) كه همه ء كتابهايى كه در اليقين از آنها نقل كرده در كتابخانه ء او وجود داشته و وقف فرزندان پسر خود كرده است (وقفناها). نيز نك‍: باب سوم، فصل دوم.
چندين شاهد براى اينكه تمامى چاپها مشتمل بر متن كامل نيست وجود دارد.
ابن طاووس در اليقين 5 / 122 مى گويد: اليقين را با فهرست تفصيلى ابواب آغاز خواهد كرد اما چنين فهرستى در اين چاپها نيامده است. او در اليقين 79 / 279 از يك اشاره پيشين به ابن جحام ياد مى كند كه از نسخه‌هاى چاپى سقط شده است. اربلى (م