مشتمل بر رواياتى در جهت خوب نشان دادن چهره أبو طالب است. در مورد طرائف 468 / 144 آمده است كه عمر پيش از اسلام آوردن " نخاس الحمير " (دلال خريد و فروش الاغ) بوده است. ابن طاووس از اين نقل براى مقايسه وضعيت نامناسب عمر با بنى هاشم (كه آنها را ملوك جاهليت و اسلام مى خواند) استفاده مى كند. در مورد طرائف 507 / 158، ابن عباس برخى از فضائل امام على [ع] را براى معاويه بيان مى كند.
ابن طاووس تنها مؤلفى نبوده كه از اين تأليف نقل كرده; در " الغرى " (صص 129 - 130) قطعه‌اى نقل شده كه دينورى در آن نشان مى دهد كه امام على [ع] در نجف مدفون است (دينورى در اين نقل به حادثه‌اى كه در 13 ذى حجه 597 در وقت بازگشت او از زيارت مكه رخ داده اشاره مى كند). مورد طرائف 202 / 52، در كشف اليقين علامه حلى (ايران 1298 صص 69 - 70 = نجف 1371 صص 116) نيز آمده است.
به گفته ء آقا بزرگ از نهاية الطلب در " انساب النواصب " اثر فارسى على بن داود الاستر آبادى (زنده در 1085) نقل شده است. اما به نظر مى رسد كه استر آبادى به توسط طرائف از " نهاية الطلب " نقل كرده است (نك‍: مث‍: انسان النواصب، نسخه ء Lib. Br 8381. Or برگ 3 - ر; عبارت " الخليلى العامي " كه اشاره به مؤلف است بايد به " الحنبلى العامي " تصحيح شود). بنابراين " انساب النواصب " را به عنوان شاهدى براى باقى ماندن كتاب نهاية الطلب تا دوره صفوي نمى توان مورد اشاره كرد.
472. + - نهاية العقول في دراية الاصول / أبو عبد الله محمد بن عمر بن الحسين فخر الدين الرازي (م. ح. 606) طرائف 349 - 100 درباره اين تأليف نك‍: بروكلمان 1 / 668، ذيل 1 / 922. ابن طاووس به " الرازي " با عنوان " صاحب نهاية العقول " اشاره مى كند. اين بدين معناست كه كتاب مزبور يكى از معروفترين تأليفات او بوده است.