ذريعه 24 / 246 ش 1857 فرج المهموم 93 - 94 نام مؤلف در فرج المهموم " محمد بن احمد بن عبد الله القمى " آمده است. كتاب " نوادر " (كه گويا معروفترين تأليف او بوده) يكى از منابع ابن بابويه در " كتاب من لا يحضره الفقيه " (تحقيق: على اكبر غفاري، تهران 1392 - 1394 ج 1 ص 3) بوده است. الفضل بن الحسن الطبرسي از اين تأليف در " اعلام الورى " (صص 259، 274 - 275، 279 - 280 - 350) نقل مى كند; همينطور فرزند او الحسن بن فضل در مكارم الاخلاق (نجف 1391، صص 57، 229، 234، 246); ميرداماد در الرواشح (ص 107) و هاشم البحراني در " مدينة المعاجز " (ص 270). علاوه بر آن، علامه مجلسى سه نقل از نوادر به توسط محتضر حلى آورده است (بحار 25 / 383، 385; 26 / 65 - 66).
تنها اولين نقل از اين سه مورد در چ نجف 1370 محتضر (ص 107) آمده و در آنجا از " نوادر " به عنوان منبع ياد نشده است.
در مورد فرج المهموم، امام كاظم [ع] ثابت مى كند كه غرور حسن بن سهل در علم نجوم بى پايه است. بيشتر موارد نقل شده در منابع ديگر مربوط به فضائل ائمه است گر چه در مواردى نظير آنچه كه مكارم الاخلاق آمده مربوط به موضوعات ديگرى است.
470. كتاب النهاية في مجرد الفقه والفتاوى / أبو جعفر محمد بن الحسن الطوسى (م 460) ذريعه 24 / 403 ش 2141 الامان 83 / 95 - 96 فتح الابواب 177، 241، 271 - 272 كشف المحجة 130 عنوان كتاب در الامان، فتح و كشف " النهايه " ياد شده است. بنابر آنچه در كشف آمده اين دومين كتاب فقهى (بعد از الجمل والعقود طوسى) بوده كه ابن طاووس درس گرفته