396) مهج الدعوات 192 - 201، 278 - 280 سه مورد از اين كتاب نقل شده است. دو مورد اول (مهج 192 - 198، 198 - 201) بيان مى كنند كه چگونه امام صادق [ع] توسط منصور به بغداد احضار شد. يك بار قبل و يك بار بعد از شهادت محمد نفس زكيه و برادرش ابراهيم; و در هر بار امام دعايى خوانده اند كه متن آنها در اينجا نقل شده است. مورد نقل شده در مهج 278 - 280، متن دعايى است كه شيعه مصرى محمد بن على العلوى الحسينى از امام مهدى [ع] در خواب فرا گرفته است. اين خواب را الحسينى بعد از فرار از مصر ديده است. فرار او از مصر زمانى پيش آمد كه يكى از مخالفان در نزد احمد بن طولون (م 270) از او سعايت كرد. (نك‍: دائرة المعارف چ 2 مقاله " احمد بن طولون " [از: Hassan. Zaky M].
اين نسخه در قطع " طالبي " (مهج 196) به توسط الحسين بن على بن هند در شوال 396 كتابت شده بود اما روشن نيست كه آيا همو مؤلف آن نيز بوده يا نه; در رياض (2 / 165 و از آنجا اعيان 27 / 93) آمده است كه درباره او چيزى جز اينكه نامش در مهج آمده نمى دانيم; اما از موارد نقل شده مطلبى را درباره او مى توان بدست آورد و آن اينكه شيخ او أبو الحسن محمد بن احمد بن عبد الله بن صفوة الهمذانى است كه در " المصيصة " (در جنوب تركيه) روايت نخست را در شوال 369 براى وى روايت كرده است.
312. * *؟ كتاب عتيق / ناشناخته اقبال 246 - 247 / 15 - 16 اين نسخه در 14 صفر 660 (يعنى قبل از اتمام اقبال) بدست ابن طاووس رسيد. ابن طاووس، تعليقه‌اى از آن كتاب را كه درباره روش تعيين آغاز ماه رمضان بوده نقل كرده است.
313. * *؟ كتاب عتيق / ناشناخته