در اليقين 1 تاريخ نسخه 88 (كذا في الاصل) آمده كه آشكارا خطاست. بنابر نسخه اليقين كه آقا بزرگ ديده تاريخ اين كتاب، 280 بوده است. تاريخ 188 (كه در حاشيه [به خط مجلسى؟] آمده; نك‍: بحار 18 / 121 پاورقى 2) محتمل مى نمايد اگر اشاره به تأليف باشد نه تاريخ كتابت; زيرا اولين راوي در اسناد (عبد الله بن جعفر بن عبد الرحمن أبو محمد الزهري المدنى) در سال 170 وفات يافته است (مق‍: تهذيب 5 / 171 - 173). نسخه اليقين در مشهد، تاريخ 208 دارد كه محققين اليقين 2 (ص 504 پاورقى 2) آن را قرائت درست دانسته اند.
محققين اليقين 2 چنين فرض كرده اند كه اين با " مجموع عتيق " كه در اليقين 141 - 142 آمده يكى است (نك‍: فهرست ذيل همين عنوان; اليقين 2، ص 414 پاورقى 1).
تنها شاهد در تأييد اين فرض، سخن ابن طاووس (در اليقين 152 / 414) است كه او قبلا " الكتاب العتيق الذى فيه خطبته عليه السلام القاصعة " را ياد كرده است; اما " مجموع عتيق " چنين توصيف شده كه تنها دويست سال قدمت داشته يعنى متأخر از اين نسخه بوده است; به علاوه ابن طاووس در اليقين (152 / 414) مى گويد: او پيش از اين گفته است كه اولين راوي در اسناد " الكتاب العتيق " عبد الله بن جعفر الزهري مى باشد; اين نام در اليقين 141 - 142 / 393 نيامده اما در اليقين 196 / 504 - 505 ياد شده است. توضيح مقبول‌تر آنست كه ابن طاووس به اشتباه گمان كرده كه نقلى در اليقين 196 / 504 - 505 آمده را قبل از اليقين 152 - 153 / 414 - 415 نوشته است.
316. * *؟ كتاب عتيق من وقف ام الخليفة الناصر / ناشناخته مهج الدعوات 186 درباره‌ء زمرد خاتون مادر الناصر (م 599) وموقوفات او نك‍:. pp, Nasir, Hartmann 181 - 180. همانطور كه از عنوان بدست مى آيد نسخه اصل جزو كتابخانه ابن طاووس نبوده اما احتمالا او از روى آن استنساخ كرده باشد. آن نسخه از رخدادهاى جنگ حره آغاز مى شده و داراى داستانى بود كه ضمن آن امام صادق [ع] بيان مى كند كه چگونه او با خواندن آيه " انا انزلناه في ليلة القدر " از مرگ بدست منصور نجات يافت.