مى باشد. اين فصول در دسترس ابن طاووس قرار داشته و وى بايد از نخستين مؤلفانى بوده باشد كه از اين كتاب نقل كرده است. وى داستان معراج و اعطاى لقب امير المؤمنين به امام در حيات پيامبر [ص] را ياد مى كند (اليقين 50 - 53 / 222 - 227) كه هر دو متعلق به جلد اول كتاب (جلد يا جزء; گويا در نسخه ء ابن طاووس هر فصلى به صورت يك جلد مجزا بوده است) (اقبال 233 / 6) است; وى از جلد دوم برخى از معجزاتى كه بدست امام على [ع] انجام شده، آورده است (فرج المهموم 102 - 107); هيچكدام از اين نقلها در نسخهء چاپى نيامده است. نقلهاى ديگر همه در نسخهء چاپى وجود دارد.
فرج صص 223 - 224 = دلائل ص 67 (امام حسن [ع]); لهوف = دلائل ص 74; فرج المهموم 227 = دلائل ص 75 (امام حسين [ع]); الامان صص 124 - 125 / 135 = دلائل ص 93; فرج المهموم 228 = دلائل ص 90 (امام زين العابدين [ع]); الامان 52 - 60 / 66 - 73 = دلائل صص 104 - 109 (امام باقر [ع]); فرج المهموم صص 229 - 230 = دلائل ص 118 (امام صادق [ع]); فرج المهموم ص 231 = دلائل 171 (امام كاظم [ع]); فرج المهموم صص 221 - 232 = دلائل صص 186 - 187 (امام رضا [ع]); فرج المهموم 232 = دلائل ص 210 (امام جواد [ع]); فرج المهموم ص 233 - 234 = دلائل صص 221 - 222 امام هادى [ع]); اقبال ص 69 / 598 = دلائل ص 223 (امام عسكري [ع]); فرج المهموم 239 - 247 مشتمل بر نقلهايى از فصلى راجع به امام دوازدهم [ع] فرج المهموم 239 - 244 = دلائل ص 228 - 286; فرج المهموم 244 - 245 = دلائل ص 288; فرج المهموم 245 - 247 = دلائل صص 304 - 306); مورد نقل شده در طرائف * / طرائف * * (در آنجا عنوان تأليف نيامده) تلخيصي است از نقلهايى كه بطور كامل در فرج المهموم 104 - 107 آمده است. مق‍ -> مشهد عود در همين فهرست.
دربارهء ارتباط ميان كتاب دلائل الامامه و كتاب المسترشد في الامامه دشوارى‌هايى وجود دارد. نجاشى (376 ش 1024) تنها از كتاب دوم ياد كرده و آن را به محمد بن جرير بن رستم طبري منسوب مى كند. همين سبب شده تا مجلسى (بحار 1 / 39 - 40) گمان كند هر دو عنوان متعلق به يك تأليف است. محقق بى نام در مقدمه ء