جمال الاسبوع 186 - 189 از مواردى كه از اين تأليف نقل شده چنين بدست مى آيد كه ابن طاووس مجموعه‌اى مشتمل بر تأليفاتى در ادعيه در اختيار داشته است. عبارت " كتب " كه جمع كتاب است بدين شكل توجيه مى شود (مق‍: -> [كتب] العبادات); عبارت ابن طاووس اين فرض را تقويت مى كند " ما وجدناه في نسخة عتيقة من كتب الدعوات " (اقبال 479 / 261). متنى كه در اقبال 662 / 452 از كتب الدعوات گرفته شده مربوط به يك جزء است كه مشتمل بر ادعيه‌اى است با خط أبو غالب الزرارى (م 368) كه حسين بن عبيدالله الغضائري (م 411) از شيخ خود زيد بن جعفر العلوى المحمدى (زندگى در اوائل قرن پنجم; نك‍: رياض 2 / 359 - 360، در آنجا او را زيدي معرفى كرده است; النابس ص 82) روايت كرده است. حاصل آنكه توان گفت نيمه دوم قرن چهارم، اولين تاريخ براى كتب الدعوات مى تواند باشد (يا حداقل براى يكى از اجزاء آن); محتمل است كه ادعيه ء مختلفى كه در اقبال از " كتب اصحابنا العتيقة " آمده، از همين مجموعه باشد. نك‍:
-> كتاب عتيق فيه دعوات و روايات من طريق اصحابنا.
97. *؟ كتاب دفع الهموم والاحزان وقمع الغموم والاشجان / احمد بن داود النعماني ذريعه 8 / 233 ش 970، 18 / 69 ش 716 الامان 114 - 115 / 126 - 127 مهج الدعوات 103، 304 المجتنى 1 - 5 عنوان كامل كتاب در المجتنى آمده (مق‍: Strothmann صص 104، 118 ش 10 و 121); از اين كتاب در جائى ديگر با عنوان كتاب " دفع المهموم والاحزان " ياد شده است. همه نقلها از جزء چهارم تأليف گرفته شده است. در الامان ومهج الدعوات ص 103 همسان بوده و مشتمل بر دعايى است كه امام على [ع] در صفين بعد از آنكه ابن عباس خوف خود را از دشمنانى كه در اطرافش بودند اظهار كرد، براى وى خواند.
موارد ديگر نيز مشتمل بر دعاهايى براى زمان گرفتارى است. دعايى كه درمهج الدعوات