مساوى با " مسوده " كتاب بوده است. * ابن طاووس در مواردى در يك نسخه‌اى كه در دسترس او بوده مطالبى را ياد داشت مى كرده تا براى نقلهاى بعدى از آن قسمت استفاده كند. 111 ابن طاووس در نقل از منابع وسواس خاص خود در رعايت امانت داشته است.
وى قبل از نقل متن دعائى ويژه ء استخاره كه زمانى خودش بر روى نسخه‌اى از مصباح شيخ طوسى نوشته بود مى گويد: من اكنون به ياد نمىآورم كه چه كسى آن را براى من روايت كرده و يا از كجا آن را نوشته ام. 112 او توجه خواننده را به اين حقيقت جلب مى كند كه يك تأليف مى تواند چند تحرير داشته باشد و اين مى تواند باعث اختلاف نسخه در آن كتاب باشد. 113 ابن طاووس روشن مى كند كه چه زمانى مواد را تأليف كرده و يا چه زمانى از يك منبع متقدم نقل مى كند. نمونه ء آن ادعيه زيادى هستند كه در كتابهاى وى پراكنده اند. تنها اندكى از ادعيه از خود وى هستند. وى اين موارد را با عبارتى نظير " دعا ورد / دعوات وردت على خاطري " 114، " دعا من خاطري " 115 " الفاظ من خاطري " 116 " دعا آورده الله عزوجل على خاطرنا " 117، " دعا انشأناه " 118 را روشن مى كند. به جز اين موارد تصريح شده، ادعيه از منابع ديگر گرفته شده اند هر چند او در همه جا منبع آنها را