استفادهء گستردهاى از تأليفات ابن طاووس مى كرد بلكه او نيز مثل ابن طاووس، به كتابهاى دعا اشتياق وافرى داشت. دو كتاب مشهور او عمدتا در موضوع " دعا " هستند يكى " جنة الامان الواقية " (كه با عنوان " مصباح " نيز معروف است) كه در 895 به اتمام رسيد و ديگرى " البلد الامين " كه تأليف آن در 868 پايان يافت. كفعمي بر هر دو كتاب " حاشيه " نوشت كه مشتمل بر شرح متن (كه به آن به عنوان " اصل " اشاره شده) و مواد اضافى بود. چاپ سنگى " الجنة " (نجف و تهران 1349 در 774 صفحه) و سه نسخه آن در كتابخانه ء دانشگاه پرينستون (سرى جديد 454 شمارههاى قفسه 536، 985 [= جنة *) و 1516) مشتمل بر اصل و حواشى است. 128 چاپ سنگى " البلد " (تهران 1383 در 613 صفحه) در كنار اصل، تنها مشتمل بر منتخباتى از حواشى است. 129 آنچه درباره اين كتاب سبب شگفتى است اينكه اكثر منابعى كه در آنجا مورد ارجاع قرار گرفته منابع ابن طاووس است. ما از اين كه آنها در دسترس مؤلفان متأخر بوده آگاهى نداريم. 130 طبعا اين سؤال مطرح مى شود كه آيا كفعمي دسترسى به اين منابع داشته است؟ مشكلى كه وجود دارد اين است كه وى منابعى كه بى واسطه يا مع الواسطة مورد استفاده قرار داده تفاوتى نمى گذارد 131 در ابتدا چنين به نظر مى آيد كه او دسترسى به منابعى
(١٥٣)