زمان وى بوده، اما همه رشته‌ها بطور مساوى در نقلهاى باقى مانده در كتابها نمود ندارد.
اين بطور خاص مى تواند ناشى از اين باشد كه برخى از كتابها وى، بيش از ديگر كتابهاى او برجاى مانده است. در عين حال، اين مطلب منعكس كننده ء علائق خاص ابن طاووس نيز مى باشد. بنابراين، اين حقيقت كه كلام وفقه براى او جذابيتى نداشته در تعداد نسبتا اندك نقلهائى كه در باره اين موضوعات آمده انعكاس يافته است; از سوى ديگر علاقه ء گسترده او به ادب سنى (حداقل تا اندازه‌اى به خاطر درگير شدن وى در مناظره باسنيان) نه تنها سبب شد تا وى تعداد زيادى از متون اهل سنت را در كتابخانه‌اش نگهدارى كند بلكه از بسيارى از آنها در آثار خود نقل كند. در واقع، از عناوينى كه در نوشته‌هاى برجاى مانده ابن طاووس آمده، نزديك به 220 (حدود يك سوم) آثار سنى هستند و مى دانيم كه بسيارى از اين كتابها، جزو كتابخانه او بوده است. 52 ابن طاووس از آثار معاصران خود آگاه بوده است. برخى از كتابهايى كه او از آنها نقل كرده عبارتند از: معجم البلدان ياقوت 53 (م 626)، تاريخ ابن اثير (م 630)، عوارف المعارف أبو حفص سهروردي (م 632)، مطالب السئول في مناقب آل الرسول از محمد بن طلحه الحلبي (م 652) و تاريخ ابن الساعي (م 674) كه ابن طاووس با او آشنائى داشته است. 54 براى بدست آوردن وسعت كتابخانه ء وى بايد به دوامر توجه كرد. اولين مسأله توجه به تعداد مجلدات (بيش از توجه به عناوين) است. آنچه مى توانيم بر آن تكيه كنيم علاوه بر آگاهيهايى كه ابن طاووس بدست داده اطلاعاتى است كه ما درباره تعداد كتابهاى وى در دست داريم.
به عنوان مثال او از يك نسخه ء ده جلدى تفسير جبائى كه در مالكيت وى بوده