است هر نذرى كه مزاحم حج واجب باشد.
(55): مستطيعى كه نمىتواند اعمال حج را شخصا انجام دهد، يا موجب مشقت و حرج براى او است، در صورت اميد نداشتن به بهبودى، بايد نايب بگيرد.
همينطور است كسى كه در زمان توانائيش حج بر او واجب شده و نرفته، و فعلا توان انجام اعمال را شخصا ندارد.
(56): مستطيعى كه مىتواند خود اعمال حج را بجا آورد، بايد شخصا حج برود. و چنانچه كسى از طرف او با اجرت يا بدون آن حج كند كافى نيست. و اگر نمى توانست و نايب گرفت، در صورتى كه عذر او تا زمان فوت باقى باشد، حج نايب كافى است.
اما اگر اتفاقا عذر او بر طرف شد، بايد در صورت تمكن، دوباره خود حج نمايد. و نيز اگر عذر او بعد از محرم شدن نايب بر طرف شود، واجب است خودش حج كند. و در اين فرض نايب بايستى عمل حج را به نيت نيابت تمام كند، بنابر احتياط لازم، و عمره مفرده اى هم به همان نيت، بجا آورد.
(57): مستطيعى كه نمىتواند شخصا به حج برود، يا نايب بگيرد، حج بر او واجب نيست. ولى اگر توانائى نايب گرفتن داشت، واجب است نايب بگيرد. و چنان چه عصيانا، نايب نگرفت