13 - دروغ و دشنام (227): دروغ و دشنام در هر حال حرام است، ولى حرمتشان در حال احرام شديدتر است، بلكه نبود آن در تحقق حج اعتبار شده، و مراد از فسوق در آيه مباركه (فلا رفث ولا فسوق ولا جدال في الحج) دروغ و دشنام است. اما مفاخرت يعنى فخر فروشى چنانچه مستلزم توهين به ديگرى باشد حرام است، و چنانچه مستلزم نباشد احتياط لازم ترك آن است.
14 - جدال نمودن (228): جدال نمودن بر محرم حرام است. و كمترين مرتبه آن قسم خوردن به كلمه (لا والله) و (بلى والله) است. و احتياط لازم اين است كه به غير از اين دو كلمه نيز قسم نخورد.
(229): دو مورد از حرمت جدال استثناء شده:
اول: آن كه ضرورتى مانند اثبات حق يا از بين بردن باطلى اقتضاء قسم خوردن كند.
دوم: آن كه مراد قسم خوردن نباشد بلكه قصدش اظهار محبت يا تعظيم باشد، مثل اين كه بگويد: تو را به خدا اين كار را نكن.
(230): در صورتى كه جدال كننده در سخن خود راستگو باشد كفاره ندارد، و فقط بايد استغفار كند به شرطى كه از دو مرتبه تجاوز