نرفتن به حج قدرت پرداخت را - هر چند تدريجا - دارد، كه بنابر احتياط لازم حج واجب است.
(43): هر گاه به چند نفر مالى بذل شده تا يكى از آنها به حج برود اگر يكى مال را برداشت و قبض نمود تكليف از ديگران ساقط مىشود. و چنانچه همه ترك نموده و هر يك از آنها مىتوانست بردارد و به حج برود معصيت كرده اند، ولى وجوب حج بر همه آنها محل اشكال است.
(44): هر گاه به كسى پولى بذل شد تا با آن حج نمايد و آن پول در بين راه تلف شد وجوب حج از او ساقط مىشود، مگر آن كه بتواند سفر را از مال خودش ادامه دهد. و اين حج مجزى از حجة الاسلام خواهد بود. البته در اين فرض وجوب حج مشروط است به رجوع كفايت، به اين معنا كه اگر اين شخص پول خود را در راه حج صرف نمايد پس از بازگشت در اداره زندگى خود و عائله اش در نماند، پس اگر بداند كه در خواهد ماند يا مطمئن نباشد كه زندگى او اختلال پيدا نمىكند ادامه و انجام سفر حج بر او واجب نيست.
(45): اگر بذل كننده بگويد از طرف من يا از طرف خودت قرض كن و به حج برو و من بعدا قرض را مىدهم، واجب نيست