در صورتى است كه مكلف هنگام شروع به طواف يا در ميان آن، با آن كه مىداند جمع بين دو طواف حرام و باطل كننده طواف است، آن را قصد نمايد، كه قصد تقرب با قصد حرام جمع نمىشود، هر چند اتفاقا حرام (جمع بين دو طواف) انجام ندهد.
(290): هر گاه سهوا بيش از هفت شوط طواف نمايد، چنانچه زيادى كمتر از يك شوط است، آن را قطع كند و طوافش صحيح است، هر چند طواف واجب باشد; گرچه احتياط غير لازم اعاده طواف است. و چنانچه زيادى يك شوط يا بيشتر باشد باقى آن را تا يك طواف كامل تمام نمايد و نماز طواف را بجا آورد. و احتياط آن است كه پس از طواف و نماز طواف، اول سعى نمايد و نماز طواف دوم را بعد از سعى بجا آورد، و بهتر و احتياط غير لازم آن است كه بعد از فراغ از همه اينها بار ديگر طواف نمايد.
شك در عدد اشواط (291): هر گاه بعد از تمام شدن طواف و تجاوز از محل، شك نمايد كه آيا طوافم هفت شوط يا كمتر يا بيشتر بوده به شك خود اعتناء نكند، مثل كسى كه بعد از شروع به نماز طواف چنين شكى بكند. و هم چنين است اگر قبل از نماز شك كند ولى از مطاف بيرون رفته، يا عملى انجام داده باشد كه تجاوز از محل صدق كند.