شوهر ندارد كه كفن او و سدر و كافور از اصل مال او وضع مىشود. خواه وصيت بكند و خواه نكند. و هم چنين حقوق ماليه مثل دين مردم و حج و زكات و خمس و كفارات و امثال آن.
و اما هر گاه وصيت كند به واجب و غير واجب، پس واجبات ماليه را مقدم مىدارند از اصل مال، و در باقى ملاحظه ثلث مىكنند. پس اگر عبادات واجبه بدنيه باشد مثل صوم و صلات، مقدم مىدارند بر غير واجب، هر چند مؤخر در ذكر باشد. و بعد از آن مستحبات را به ترتيب ذكر موصى در وصيت، تا ثلث تمام شود، و اگر وصيت كند كه همه آنها را از ثلث بدهند، پس واجبات ماليه هم از ثلث اعتبار مىشود، به اين معنى كه اگر چيزى از ثلث باقى نماند وصيت در آنها نافذ نيست. و اما اگر ثلث وفا به آنها نكند واجب است كه از اصل مال تمام كنند.
101: سؤال: هر گاه شخصى زيد نام در حين حيات و صحت كه اقارير شرعيه از او مسموع بوده، وصيت نموده باشد، به موجب وصيت نامه به اين طريق كه (به وجه شرعى بر خود لازم ساخته بود كه ثمن از متملكات و اموال خود را به نحوى كه قلمى مىشود.
صرف مشاهد مشرفه ائمه طاهرين طلوات الله عليهم اجمعين، نمايد بر نهج ذيل: فرزند خود عمرو را وصى شرعى خود كرده كه بعد از فوت موصى اموال و متروكات او را كائنا ما كان جمع و مشخص نموده، نصف تمام كامل از مجموع را سوا و مشخص. و نصف از نصف مذكور را در وجه خمس ال محمد (ص) قدرى معين از آن را به موجب تفصيل و نوشته موصى به اشخاص مشخصه تسليم نمايد، وتتمه را به سادات مستحق برساند.
و نصف آن نصف ديگر را به عنوان رد مظالم به فقرا و مستحقين برساند. و نصف بقيه كه باقى مىماند 1 بيست تومان او را به شخص امينى كه به زيارت مشهد مقدس برود نيابتا عنه، بدهد كه آنجا رفته به جهت وى زيارت نمايد و اخراجات خود را از وجه مزبور محسوب دارد. و آنچه بماند صرف روشنائى مشهد مزبور (از موم و شمع و غيرها) نمايد. و تتمه را كه اضافه بر بيست تومان باشد در مصرف اخراجات مشاهد مشرفه مكرمه نجف اشرف و كربلاى معلا و كاظمين (ع) مصرف دارد، به اين نحو كه تنخواه مزبور را ملكى مرغوب خريدارى كرده و منافع و وجه اجاره آن را سال به سال به مشاهد مشرفه مذكوره مرد امينى برده كه اثلاثا در زيارت مذكوره صرف نمايد. و يا وجه مذكور را با شخص امين