جواب: هرگاه در صبح همان روز به خاطرش بيايد، آن روز را روزه بدارد و قضاى نماز عشا را هم بكند، و اگر در آن روز به خاطرش نيايد معلوم نيست كه قضاى روزه بر او واجب باشد، هر چند اصل روزه هم مشهور استحباب آن است، لكن احوط آن است كه ترك نكند.
177 - سؤال: در كلمه " بحول الله وقوته اقوم واقعد " اظهار همزه متكلم واجب است و وصل آن مبطل است يا نه؟
جواب: بلى اظهار واجب است و دور نيست كه مبطل نماز هم باشد.
178 - سؤال: دو نفر، عبايى مىخرند و عباى يكى از آنها بهتر از ديگرى است و صاحب عباى بد، در صدد معاوضه كردن عبا باشد از راه شقاوت و يك دفعه عوض كرده و آن ديگرى مطلع شده، پس گرفته و ثانيا در سفر، باز عوض كرده و صاحب عبا، ملتفت نشده، تا سفر ديگر رفت. بعد مطلع شده و استرداد متعذر است. آيا مىتواند در آن نماز كند يا نه؟ و فرقى هست ما بين اينكه بداند كه عمدا عوض كرده، يا نداند و در صورت جهل، به عمد، آيا فرقى ما بين ظن و شك هست يا نه؟ و هم چنين هرگاه در اصل عوض شدن، شك داشته باشد يا ظن داشته، احكام هر يك را بيان فرمائيد.
جواب: هرگاه علم به هم رساند كه آن شخص عمدا عوض كرده است و در اين حال، اين شخص راضى شود كه اين عباى بد، در عوض آن باشد باكى نيست و از باب تقاص حق خود يا اجازه معاوضه آن، مال او مىشود، و اما هرگاه معلوم نباشد كه عمدا عوض كرده است، نماز كردن در آن، صورتى ندارد، مگر آنكه به شاهد حال بداند كه او راضى است به تصرف اين در آن، و اما هرگاه علم ندارد به عوض شدن اظهر جواز است، به دليل اصل برائت و احاديث داله بر حليت شبهه موضوع.
179 - سؤال: كسى كه در نماز شك كرده، مىخواست كه نماز احتياط را بكند، در اثناء نماز اصل و نماز احتياط، حدث اصغر سر زند، چه صورت دارد؟
جواب: اظهر در نزد حقير اين است كه نماز صحيح است، وضو بسازد و نماز احتياط را بكند.
180 - سؤال: نقل موتى از دهى به دهى ديگر كه امامزاده باشد چه صورت دارد؟
جواب: مانعى ندارد، هرگاه امامزاده بزرگوارى باشد.