آورده است.
مى گويم: علامه حلى در آخر كتاب منهاج الصلاح اين دعا را به امام صادق (عليه السلام) منسوب كرده، ومحدث نورى در دار السلام 2: 131 اين دعا را از آن كتاب ذكر كرده است.
18 - اين دعا را سيد على خان شيرازى در كلم الطيب آورده، و در كتاب منتخب الاثر: 521 از آن كتاب دعا را ذكر مى كند.
19 - مرحوم طبرسى در كتاب كنوز النجاح اين دعا را ذكر كرده و گويد:
دعائى كه امام زمان (عليه السلام) به محمد بن احمد بن ابى ليث در شهر بغداد در قبرستان قريش آموخت، و او از ترس كشته شدن به آنجا پناه برده و به آن حضرت متوسل شده بود، و ببركت اين دعا نجات يافت.
محدث نورى در كتاب جنة المأوى كه در بحار الانوار 53: 275 به چاپ رسيده اين دعا را از آن كتاب نقل مى كند.
ابن المشهدي در كتاب مزارش: 196، و شهيد اول در مزارش: 210، و مفيد در مزارش، و كفعمى در مصباحش: 276، اين دعا را با اختلافاتى ذكر كرده اند.
علامه مجلسي اين دعا را در بحار 102: 119 از مزار مفيد نقل كرده است.
20 - اين دعا را سيد بن طاووس در جمال الاسبوع: 170 نقل كرده است.
علامه مجلسي در بحار 91: 190، ومحدث حر عاملي در وسائل 8: 185 و فيض در صحيفه مهدويه: 29 و راوندى در قصص الانبياء اين دعا را ذكر كرده اند.
21 - اين دعا را علامه مجلسي در بحار 94: 187 از كتاب شهيد بنقل از كتاب استدراك يكى از قدماء اصحاب ذكر كرده، كه أو اين دعا را با سندش از دوريستى، از جدش، از پدرش، از شيخ صدوق، از احمد بن ثابت نقل كرده است.