از محمد بن احمد بن داود و هارون بن موسى تلعكبرى، از احمد بن على رازى، در كتابش بنام شفاء و جلاء از محمد بن جعفر اسدي، از حسين بن محمد بن عامر اشعرى، از يعقوب بن يوسف ضراب غسانى در هنگام بازگشت أو از اصفهان نقل كرده است.
علامه مجلسي اين دعا را از كتاب جمال الاسبوع در بحار الانوار 94: 78 و 52: 8 ا ذكر كرده است.
همچنين شيخ طوسى در مصباحش: 406 و كتاب الغيبة: 168، و كفعمى در مصباحش: 549 وبلد الامين: 79، وطبرى در دلائل الامامة: 302 و فيض در صحيفه مهدويه: 53 اين دعا را نقل كرده اند.
مى گويم: در روايت اختصاص اين دعا به روز جمعه ذكر نشده است.
7 - اين دعا را طبرسى در احتجاج 2: 492، يا سندش از محمد بن عبد الله بن جعفر حميري نقل كرده است، علامه مجلسي در بحار 53: 171، 102: 81، 94: 2 اين دعا را از آن كتاب آورده است.
همچنين مؤلف مزار كبير اين دعا را با سندش از عربى بن مسافر وهبة الله بن نما، از حسين بن احمد بن طحال، از حسن بن محمد طوسى از پدرش شيخ طوسى، از محمد بن اسماعيل، از محمد بن اشناس، از محمد بن احمد بن يحيى قمى، از محمد بن زنجويه قمى، از حميري، و نيز از حسن بن اشناس، از ابى المفضل شيبانى، از حميري نقل كرده است.
علامه مجلسي در بحار 53: 173 اين دعا را از اين كتاب آورده است.
سيد بن طاووس با اختلافاتى اين دعا را در مصباح الزائر: 223 نقل مى كند، و بحار 102: 92 آن را از أو نقل مى نمايد.
اين دعا را علامه مجلسي در بحار 94: 36 با اختلافاتى از خط شيخ جبعى، بنقل از خط شيخ اجل على بن سكون، از عربى بن مسافر عبادى، از حسين بن احمد