در صحيفه مهدويه: 112 اين دعا را آورده اند.
16 - اين دعا را سيد در مهج الدعوات: 281، با سندش از على بن حماد مصرى، از حسين بن محمد علوى، از محمد بن على علوى مصرى ذكر مى كند.
علامه مجلسي اين دعا را در بحار 95: 266 از آن كتاب نقل مى كند.
همچنين كفعمى در بلد الامين: 393، و فيض در صحيفه مهدويه: 3 اين دعا را ذكر كرده اند.
اين دعا را سيد بن طاووس در مهج الدعوات: 28 بسند ديگرى آورده و گويد:
اين دعا را در كتابي قديمي كه كاتب آن حسين بن على بن هند بوده و آن را در شوال سال 396 نوشته است پيدا كردم، در آن چنين آمده: دعائى كه امام زمان (عليه السلام) به مردى از شيعيانش كه مورد ستم واقع شده بود آموخت و خداوند أو را رهايى داد و دشمنى بقتل رسيد، حديث كرد مرا ابو على احمد بن محمد بن حسين بن اسحاق بن جعفر بن محمد علوى عريضى، و او از محمد بن على علوى حسينى مصرى، كه گفت: موضوع سختى براى پيش آمده - تا آخر حديث.
علامه مجلسي در بحار 51: 307 ومحدث نوري در دار السلام 1: 302 اين دعا را نقل كرده اند.
17 - اين دعا را كفعمى در بلد الامين: 333، و فيض در صحيفه مهدوية ه:
31 نقل و آن را به امام زمان (عليه السلام) منسوب كرده اند.
همچنين سيد بن طاووس آن را در مهج الدعوات 339 با سندش از محمد بن محمد قاضى آوى نقل كرده، وبحار 95: 378 و 53: 222 آن را از اين كتاب ذكر كرده است.
و نيز سيد اين دعا را با نقصان و زياده بسيارى در مهج الدعوات: 342