براى اين اسم اقبال ياد كرده اما اين نقل در اقبال چاپى نيامده است. اين كتاب يكى از منابع (احتمالا غير مستقيم) البلد كفعمي (نك‍: البلد صص 155، 502; در آنجا نام مؤلف " المعين " احمد بن على بن احمد بن الحسين بن محمد بن القاسم آمده است; مق‍ : ذريعه) و نيز جنه (نك‍: جنه صص 171 - 172 = جنه * برگ 46 - پ و 47 - ر = مهج الدعوات 261; جنه صص 189 - 190 = جنه * برگ 51 - پ = مهج الدعوات 260 - 261; جنه ص 204 = جنه * برگ 55 - ر، پ = مهج الدعوات 36) مى باشد. در برخى از نسخه‌هاى " جنه "، كتاب الوسائل به على بن احمد پدر " احمد " منسوب شده است; مق‍: رياض 3 / 340.
موارد نقل شده در المجتنى مشتمل بر دعاهاى كوتاه براى مواقع مختلف است.
مورد مهج مشتمل بر مناجاتى است كه امام جواد [ع] به عنوان " مهريه " در موقع ازدواج به دختر مأمون (ام الفضل) داده است. اين دعا به " الوسائل إلى المسائل " معروف مى باشد و بايد بخشى (يا تمام) از " ادعية الوسائل إلى المسائل امام جواد [ع] باشد (مق‍: ذريعه 1 / 401 ش 2091). بنابراين روشن است كه معير (يا: معين)، عنوان و برخى از مواد تأليف خود را از متن دعاى امام جواد [ع] گرفته است. در واقع عنوان كتاب در " جنه " " كتاب الوسائل إلى المسائل المروية عن الجواد " [ع] آمده است.
645. - كتاب الوسيلة إلى نيل الفضيلة / عماد الدين أبو جعفر محمد بن على ابن حمزه الطوسى (زنده در 566) ذريعه 25 / 75 ش 408 كشف 5 درباره مؤلف نك‍: الثقات صص 272 - 273. عنوان در منتجب الدين (ص 164 ش 390 و از آنجا عاملي، امل 2 / 285) " الوسيلة " آمده است. ابن طاووس از نام مؤلف ياد نكرده و تنها مى گويد اين يكى از تأليفات متعددى بوده كه در صورت وصيت از پدر به پسر نوشته شده و او از همين الگو در كشف المحجة پيروى شده است. بياضى در صراط، احيانا به مؤلف با عنوان " صاحب الوسيلة " اشاره مى كند (مث‍: 1 / 200، 212،