شد. بعد از تكرار اين دعا، زندگى مرفهى يافت. قسمتى از اين نقل (احتمالا از المجتنى) در حواشى " البلد " ص 34 آمده است.
605. * + تاريخ / أبو عبد الله محمد بن موسى الخوارزمي. (م. ح. 235).
المجتنى 5 - 6 درباره مؤلف نك‍: 6 / 140 - 143. در المجتنى * برگ 201 - ر نام او محمد بن موسى بن الخوارزمي آمده است. به گفته ابن طاووس، نسخه ء اين كتاب به احتمال در دوره خلافت مستعين (248 - 252) كتابت شده است. مورد نقل شده مشتمل بر دعايى است كه بنى اسرائيل در وقت حمله قواى دشمن آن را خواندند. در نتيجه دعاى آنها، دشمنان در يك شب كشته شدند. اين قطعه را بايد به فهرست قطعاتى كه Nillino در 5. n, 471. p, 1944, Rome, V, Raccolta di scritti گردآورى كرده افزود. احتمالا دو دعاى نقل شده در المجتنى 5 كه از " صاحب التاريخ " گرفته شده از همين تأليف نقل شده است. اين را كه تأليف خوارزمى هم به مسائل قبل از اسلام وهم تاريخ اسلام پرداخته مى توان از قطعه‌اى درباره اسكندر بزرگ كه ابن بدرون (زندگى در قرن ششم) آن را نقل كرده (شرح قصيدة ابن عبدون، تحقيق: Dozy. R ليدن 8 - 1846 ص 15) مشاهده كرد. و نيز از قطعه المجتنى، براى جزئيات بيشتر نك‍: Historiography, Rosenthal فهرست، زير مورد; سزگين 6 / 143 ش 7.
606. * *؟ تاريخ / العباس بن عبد الرحمن المروزى كشف المحجة 69 - 70 مؤلف (كه ابن طاووس او را " مورخ " توصيف مى كند [من اصحاب التواريخ]) ناشناخته است. در كشف عنوان تأليف ياد نشده است; بخشى كه ابن طاووس از آن نقل كرده مربوط به " رده " است. اين بخش را مجلسى (بحار 28 / 11 - 12) از تأليفى از ابن طاووس نقل مى كند اما آن را نمىشناساند اما روشن است كه به نقل از كشف مى باشد.
مجلسى از تأليف مروزى با عنوان " تاريخ " ياد مى كند.