20. * * - كتاب الاعمال المعروف بالسجل / أبو العباس الفضل بن ابى سهل بن نوبخت (زنده در اوايل قرن سوم) ذريعه 12 / 148 ش 991 فرج المهموم 125 عباس اقبال (خاندان نوبختى صص 13 - 14، 20) يادآور شده كه ابن نديم، نام پدر مؤلف يعنى أبو سهل را فضل ياد كرده، اما اين نادرست است. همين فضل است كه برخى از رسائل نجومى او را ابن طاووس نام برده است (اقبال عناوين اين رسائل را نكرده است). براى جزئيات بيشتر نك‍: -> كتاب في المسائل وابتداء الاعمال.
21. * * كتاب عمل ذى الحجة / أبو على الحسن بن محمد بن اسماعيل بن محمد بن اشناس (اشناس) الاشناسى البزاز (البزار) (م ذى قعده 439) ذريعه 15 / 344 ش 2204 اقبال 532 - 537 / 317 - 321، 540 - 541 / 324 - 325، 545 / 329 - 330، 552 - 553 / 335 - 336، 713 - 740 / 496 - 513.
درباره مؤلف (كه يكى از شيوخ أبو جعفر طوسى است) نك‍: تاريخ بغداد 7 / 425 - 426 و نقل او در: ابن اثير، اللباب 1 / 66 - 67 (در آنجا وى را " رافضي خبيث " خوانده است); رياض 1 / 311 - 314; اعيان 23 / 70 - 76; النابس ص 54. ابن طاووس از نسخه‌اى به خط مؤلف و با تاريخ 437 بهره برده است. نكته جالب اينكه ابن طاووس روايتى طولانى از خبر مباهله را به طور كامل نقل كرده است (اقبال 713 - 740 / 496 - 513); اين نقل در بحار (2 / 286 - 325 باب المباهلة) نيز آمده است.
اين نقل از كتاب المباهلة ء مفقود شده ء أبو الفضل محمد بن عبد الله بن عبد المطلب شيباني (زنده در قرن چهارم، نك‍: به همين فهرست تحت عنوان الامالى) نقل شده است. محتملا ماسينيون در اين استدلال كه تأليف شيباني غير از كتاب المباهلة محمد بن على شلمغانى (م 322; مق‍: ذريعه 19 / 47 ش 244) نبوده و نيز اين كه شيباني اين حقيقت را مخفى كرده و دليل آن نيز شهرت شلمغانى به عنوان يك شيعه غالى بوده است، بر صواب است.