1170); الامان را بدرستى شناسانده (فلوگل ج 1 صص 433 - 434، ش 1245 = استانبول ج 1 ص 166) و نيز مهج را و مورد " منهج الدعوات ومبهج [كذا في الاصل] العنايات " (فلوگل ج 6 ص 219، ش 1327 = استانبول ج 2 صص 1881) را تأليفى مجزا تلقى كرده و متوجه نشده كه اين عنوان تصحيف " مهج الدعوات ومنهج العنايات " است كه از همين كتاب در آنجا ياد شده است (فلوگل ج 6 ص 273 ش 13456 = چاپ استانبول ج 2 ص 1911).
به علاوه الامان ومهج، حاجى خليفه از عناوين الدروع (فلوگل ج 3 ص 224 ش 5052 = استانبول ج 1 ص 752)، محاسبه (كه از آن با عنوان محاسبة النفس من اجزاء الحديث = الاحاديث ياد شده) (فلوگل ج 5 ص 411 ش 11488 = استانبول ج 2 ص 1608)، وزهرة الربيع (كه با عنوان " مجلد لبعض الشيعه " شناسانده شده است) (فلوگل ج 3 ص 551 ش 6916 = استانبول ج 2 ص 962) ياد كرده است. تنها در چاپ استانبول از محاسبه ودروع به عنوان تأليفات ابن طاووس ياد شده است و تنها آنجاست كه (در عنوانى كه مربوط به اين دو تأليف است) به ابن طاووس به عنوان مؤلف لهوف و جمال به ترتيب اشاره شده است. روشن نيست كه حاجى خليفه اين دو تأليف را ديده باشد. تنها چيزى كه مى توان گفت اين است كه او با الامان والدروع آشنا بوده بطورى كه آغاز نسخه ء هر دو در هر دو چاپ كتاب او نقل شده است.