است از شاگرد بياضى يعنى تقى الدين ابراهيم بن على بن حسن العاملي الكفعمي (زنده در 895; نك‍: شرح حال وى در رياض 1 / 21 - 25). كفعمي (نيز در باره ء او نك‍: باب سوم فصل هشتم) حداقل هفت تأليف ابن طاووس را در دست داشته است: فتح الابواب (نقل شده مث‍: در: الجنة صص 392 - 393 = الجنة * برگ 107 پ)، الدروع (نقل شده، مث‍: در: الجنة ص = 206 الجنة * برگ 56 - ر)، * الاقبال، المضمار (كه ذيل عنوان جانشين " كتاب عمل شرح رمضان " آمده) مهج، المجتنى وزائر. كفعمي كتابي با عنوان " ملحقة الدروع الواقية " تأليف كرده كه در بحار از آن نقل شده است (ذريعه 22 / 199 ش 6687). وى از اغاثة الداعي نيز نقل مى كند اما ترديد دارد كه تأليف مزبور را ديده است يانه زيرا دو قطعه از آن درمهج نيز وجود دارد. (الجنة ص 87 [حاشيه] = الجنة * برگ 23 پ = مهج 145; الجنة 309 = الجنة * برگ 84 ر = مهج 320 - 321).
تأليفات ابن طاووس (اصل عربي با ترجمه ء فارسى) بويژه در دوره ء صفوي شهرت يافتند. نقلهاى زيادى از بسيارى از تأليفات وى در آثار علماى بزرگ امامى اين دوره كاملا مشهود است. يكى از نخستين كسانى كه از ابن طاووس نقل كرده، شرف الدين على الحسينى الاستر آبادي النجفي (زندگى در قرن دهم; نك‍: رياض 4 / 66 - 69; اعيان ج 36 ص 50 - 52) است. كتاب تاويل الايات الظاهره في فضائل العترة الطاهره او مشتمل بر نقلهاى گسترده وارجاعاتي به سعد السعود (نك‍: نجفى صص 111، 113، 121، 123 - 124، 145، 153، 157، 207، 233 - 235، 265، 267، 483، 554)، اليقين (نجفى صص 121، 180، 228 230، 267 - 275، 280، 554، 739) و نيز طرائف (نجفى صص 111، 157; نيز نك‍ -> تاويل ما نزل) مى باشد.
ديگران عبارتند از: بهاء الدين عاملي (مق‍: Amili ' - Din al - al ' Baha, Bosworth. E. C , and his Literary Anthologies . 46. p, 1989, Manchester و حر عاملي. شيخ حر عامل در وسائل (نك‍: فهرست منابع او درج 1 / 1 ص 6، ج 9 / 3