مسأله 40 - همچنان كه استطاعت به داشتن زاد و راحله محقق مىشود، به بذل، يعنى كسى مصارف و هزينه حج را به انسان بدهد، نيز محقق مىشود. و در بذل فرقى نيست بين آن كه يك نفر تمام مخارج را بدهد يا چند نفر كه هر كدام قسمتى را به عهده بگيرند. و چنانچه كسى را دعوت به حج نموده و ملتزم به زاد و راحله و مخارج زندگى عائله وى شوند با وثوق به بذل كننده حج بر او واجب مىشود. و در صورت عدم قبول حج بر او مستقر شده و بايد در سال آينده و يا سال جارى در صورت امكان ولو با قرض به حج برود و همچنين است اگر به او مالى داده شود كه در حج صرف نمايد و آن مال كفاف هزينه حج و زندگى عائله وى را بدهد. و فرقى بين اباحه (در اختيار گذاشتن) و تمليك و دادن عين مال يا قيمت آن نيست. مثل اين كه شخصى ماشين خود را كه مثلا بيست هزار تومان ارزش دارد در اختيار انسان گذاشته يا مىبخشد كه آن را در راه حج صرف كند يا قيمت آن را به انسان به همين منظور مىپردازد.
مسأله 41 - هر گاه شخصى براى شخصى مالى وصيت كند كه با آن مال حج نمايد، در صورتى كه آن مال به مقدار هزينه حج و خرج زندگى عائله وى باشد، پس از مردن موصى حج بر موصى له واجب مىشود. و هم چنين است اگر شخصى مالى را براى حج وقف يا نذر يا وصيت نمايد، و متولى وقف آن مال را