نا دار شده و به او بذل شود، قبولش واجب است. و همچنين كسى كه حج بر او به نذر يا شبه آن واجب شده و تمكن ندارد كه اين شخصى نيز در صورت بذل بايد قبول كند.
مسأله 47 - هر گاه به كسى پولى بذل شود كه با آن حج نمايد و آن مال در بين راه تلف شد وجوب حج از او ساقط مىشود. بلى اگر متمكن از ادامه سفر از مال خود باشد و يا مقارن تلف، شخصى بقيه مخارج سفر را به او بذل كند واجب است ادامه بدهد و حج را به جا آورد و اين حج مجزى از حجة الاسلام خواهد بود. چيزى كه هست در اين صورت وجوب حج مشروط به رجوع به كفايت است، به اين معنى كه اگر اين شخص پول خود را در راه حج صرف نمايد پس از بازگشت در اداره زندگى خود و عائله درمانده نمىشود، ولى اگر بداند كه درمانده مىشود ادامه سفر بر او واجب نخواهد بود.
مسأله 48 - در وجوب حج، بذل نقدى معتبر نيست يعنى لازم نيست بخشنده مال را نقد بدهد. بلكه اگر او را وكيل كند كه از قبل او پولى قرض كرده و به حج برود كه بعد خودش قرض را بپردازد ، حج بر او واجب مىشود.
مسأله 49 - ظاهر اين است كه پول قربانى نيز بر باذل يعنى دهنده است. پس اگر مصارف حج را داد و پول قربانى را نداد، حج بر گيرنده واجب نمىشود، مگر در صورتى كه خود توانايى خريد آن را از مال خود داشته باشد، بلى اگر پرداخت