احكام سعى در گذشته گفته شد كه سعى از اركان حج است و ترك آن عمدا با علم يا جهل به حكم، تا زمانى كه تداركش پيش از وقوف به عرفات ممكن نشود، حج باطل، و پس از بجاى آوردن حج افراد اعاده حج در سال بعد لازم خواهد بود.
مسأله 344 - هر گاه سعى از روى فراموشى ترك شود، هر وقت ياد او بيايد بايد به جا آورد هر چند ياد آمدنش پس از فراغت از اعمال حج باشد. و كسى كه شخصا نتواند يا برايش مشقت داشته باشد بايستى نايب بگيرد و حجش در هر دو صورت صحيح خواهد بود.
مسأله 345 - كسى كه شخصا پياده يا سواره نتواند سعى را به جا آورد، ديگرى را نايب بگيرد كه به جاى او سعى كند و حجش صحيح است.
مسأله 346 - احتياط اين است كه بعد از طواف و نماز آن بدون ضرورت مانند شدت گرما يا خستگى زياد، تأخير نكند، اگر چه أقوى اين است كه مىتواند سعى را تا شب تأخير كند، و احوط ترك آن است بدون عذر.
مسأله 347 - زيادى در سعى مانند زيادى در طواف سبب بطلان خواهد بود، اگر از روى علم و عمد باشد، چنان كه در طواف گذشت.
مسأله 348 - هر گاه از روى خطا در سعى خود زياد نمود