به انسان بذل نمايد حج بر او واجب خواهد بود.
مسأله 42 - رجوع به كفايت كه معناى آن در شرط چهارم بيان شد، در استطاعت بذلى شرط نيست. بلى داشتن مؤنه عيال تا وقت رجوع شرط است مگر آن كه با نرفتن حج نيز عيال او در مضيقه بسر برد و رفتن حج تأثيرى در اين جهت نداشته باشد و همچنين اگر انسان مالى از خود داشته باشد كه كمتر از مصارف و هزينه حج است و شخصى كمبود او را بذل نمايد، واجب است قبول كند ولى در اين صورت رجوع به كفايت شرط است. مثلا انسان ده هزار تومان دارد و مصارف حج پانزده هزار تومان است و اگر خواسته باشد رجوع به كفايت كند بايد بيست هزار تومان داشته باشد، در صورتى كه باذل پنج هزار تومان به عنوان كمبود به او بدهد، چون رجوع به كفايت ندارد حج واجب نخواهد بود، ولى اگر باذل ده هزار تومان بدهد واجب مىشود.
مسأله 43 - اگر شخصى مالى به انسان هبه نمايد (ببخشد) كه با آن به حج برود، قبول آن واجب نيست و در صورت قبول استطاعت بذليه محقق مىشود، و همچنين است اگر واهب (بخشنده) اختيار را به انسان بدهد و بگويد مىخواهى با اين مال حج برو و نمىخواهى به حج نرو و يا مالى را ببخشد و نامى از حج نبرد، قبولش واجب نيست. و اگر قبول كرد حكم استطاعت ماليه را دارد.