مىشود به زوجيت اولى. 1 227: سؤال: هر گاه در طهر مواقعه طلاق گفته باشد و بعد از آن صيغه متعه جارى شده باشد، چه صورت دارد؟. جواب: طلاق باطل است و صيغه متعه اعتبار ندارد.
228: سؤال: هر گاه كسى متعه داشته باشد و آن مرضعه باشد، و مدتش نيز باقى باشد. و خواهد كه تتمه مدت را به او ببخشد، به عقد جديد او را متعه نمايد. آيا عده از براى او هست يا نه؟ و هم چنين هر گاه مرضعه نباشد و من تحيض باشد، چه از براى زوج خود يا غير؟. و ايام مدت عده متعه چند يوم است؟. و هم چنين هر گاه مدت تمام شده باشد و زوج يا غيره ثانيا خواهد او را متعه كند؟.
جواب: متعه را عده به جهت زوج خود در كار نيست هر گاه خواهد ثانيا متعه كند يا به عقد دوام بگيرد، خواه مدتش منقضى شده باشد يا آن كه تتمه مدت را به او بخشيده باشد، و خواه مرضعه باشد و خواه غير مرضعه، و خواه (ذات اقرا) باشد يعنى بالفعل (حيض بين) باشد يا در سن (من تحيض) باشد و حيض نبيند. و اما غير زوج او را عقد نمىتواند كند، الا بعد از انقضاى عده، نه به دوام و نه به تمتع. و اما عده متعه: اگر در سن (من تحيض) باشد و حيض نبيند چهل و پنج روز است و اگر حيض مىبيند، در مسأله اختلاف بسيار است، و احوط آن است كه دو حيض بيند بعد از دست برداشتن. پس اگر در حال حيض باشد كه مدت تمام شود، آن حيض را اعتبار نكند. بلكه بايد در حيض بعد از آن ببيند. والله العالم.
229: سؤال: زيد صبيه خود را در غيبت او به پسر عمرو شوهر داده. در حال صبيه مذكوره مىگويد كه راضى نيستم. و در وقت عقد تخمينا نه سال داشته. والحال صبيه مذكوره مىگويد من در وقت عقد از نه سال زيادتر داشتم و راضى نيستم. آيا عقد صحيح است به اذن پدر تنها؟ يا نه؟.
جواب: از لفظ سائل ظاهر مىشود كه تخمين بودن نه سال در نزد سائل متعين است، نه در نزد پدر. و ظاهر سؤال دعوى است يعنى زوج مدعى صحت است، و زوجه مدعى فساد. و تكيه زوجه در فساد اين است كه (من بالغه و رشيده بوده ام و پدرم