در احاديث ائمه (عليهم السلام) فائده امام را در زمان غيبت به فائده خورشيد، آن هنگام كه در پس ابرها قرار دارد تشبيه كرده اند، هم چنان كه خورشيد در پس ابر نيز سبب حيات و بقاى جانداران است امام در حجاب غيبت نيز مايه هستى و دوام جهان آفرينش است.
در زمان غيبت بسيارى از افراد به خدمت حضرتش بار يافته و به زيارت آن بزرگوار فائز گشته اند، اما هيچ يك ادعاى نيابت ننموده اند.
آرى! ايشان آفتاب را به چشمان خود ديده اند و قلبهاشان مالامال از ايمان به امام عصر (عليه السلام) شده است.
اين افتخار ويژه برخى از دانشمندان والامقام شيعه نبوده بلكه بسيارى از مردم پارسا و عامى نيز به اين افتخار نائل آمده اند، حتى با كمال تعجب كسانى را مى بينيم كه در گناهان و اعمال ناشايست غوطه ور بوده اند اما پس از آنكه واقعا پشيمان شده و توبه كرده اند و قلبشان از محبت مولاى خود لبريز شده به اين شرافت كبرى رستگار شده اند.
همچنين در دوران غيبت براى افراد و بزرگانى از علماى اسلام توقيعهايى از جانب آن حجت بر حق صادر گرديده كه در آنها حل دشواريها و مسائل جديد ذكر و راهنماييهاى لازم آمده است.
شيعه هم اكنون در دوران غيبت كبراى امام خود بسر برده و حساس ترين لحظات خود را مى گذراند.
در احاديث آنگاه كه از غيبت ولى عصر (عليه السلام) صحبت مى شود، به شدت و دشوارى اين امتحان الهى كه همان عدم حضور امام است اشاره شده، چگونگى ايمان اين شيعيان را با ايمان آورندگان انگشت شمار نوح پيامبر، كه پس از امتحان دشوار بر آن حضرت باقى ماندند، تشبيه شده است.