مولايم! آيا براى دوستانت نزد دشمنانت راههاى خطر را گشوده، و براى نيرنگهايشان آنان را كمين گاه قرارداده، و ايشان را در اختيار آنان قرار مى دهى، در حالى كه تو مالك جانهايشان مى باشى، كه اگر آن را قبض كنى نابود مى شوند، و تمامى اعضاء وجودشان در قدرت توست، كه اگر رهايشان سازى خاموش مى گردند.
پروردگارا! چه چيز تو را مانع مى شود كه از ظلمشان جلوگيرى و نگاهبانيت را از آنان باز دارى، و سلامتى كه با آن در زمين تو مى گردند و در ميدان تجاوز بر بندگانت جولان مى دهند را از آنان زائل سازى.
پروردگارا! مرا درياب تا زمانى كه غرق نشده ام، مرا درياب تا آنگاه كه شمس وجودم افول ننموده است.
خداوندا! چه بسيار كسانى كه از ترس به سلطانى پناه برده و با امنيت و آرامش مراجعت نموده اند، آيا به كسى برتر از تو در فرمانروايى، يا برتر از تو در فضل و احسان، يا افزون تر از تو در قدرت و اقتدار، يا گرامىتر از تو در يارى و كمك رجوع كنم.
خدايا! اگر خواهنده ات را از ياريت منع كنى عذرم چيست، در حالى كه تو آرزومندت را نا اميد نكرده و خواهنده ات را رد نمى كنى.
پروردگارا! پروردگارا! كجاست رحمت تو كه ياريگر بندگان مستضعف توست؟ و كجاست نگاهبانيت كه پناه ستمكشان از جباران زمان است؟