همچنين غزالي در احياء العلوم اين دعا را آورده، و توفيق أبو علم در كتاب اهل البيت: 187 آن را از آن كتاب نقل مى كند.
مى گويم: مانند اين دعا در اذكار صبح و شام گذشت.
24 - اين دعا را سيد بن طاووس در مهج الدعوات: 7، با سندش از على بن عبد الصمد، از جدش، از ابى البركات، از ابن بابويه، از حسن بن محمد بن سعيد، از فرات بن ابراهيم، از جعفر بن محمد بن بشرويه، از محمد بن ادريس انصاري، از داود بن رشيد ووليد بن شجاع، از عاصم، از عبد الله بن سلمان فارسي، از پدرش، نقل كرده است.
همچنين علامه مجلسي در بحار 43: 67، 86: 323، 95: 36، وقطب راوندى در دعوات: 208، وكفعمى در مصباح: 84 و 161، و در بلد الامين: 51 و 527 نقل كرده اند.
و نيز در عوالم العلوم 11: 81، ثاقب المناقب: 297، معالم الزلفى: 604، خرائج 2: 534 آمده است.
اين دعا را با تغييراتى طبري در دلائل الامامة: 29، و مجلسى در بحار 94: 227 نقل نموده اند.
مى گويم: اين دعا را توفيق أبو علم در كتابش اهل البيت: 187 آورده، و گويد: " منقول است كه حضرت زهرا (عليها السلام) به سلمان گفت: اگر مى خواهى كه چون به ملاقات پروردگار رسيدى بر تو خشمگين نباشد بر اين دعا مواظبت كن. " 25 - اين دعا را سيد بن طاووس در مهج الدعوات: 141 آورده است.