قطعه اى از خطبه در كتاب مصباح الانوار: 247 با سندش از زيد بن على، از پدرش، از عمه اش زينب نقل شده است.
همچنين بخارى در صحيح خود 5: 177، و مسلم در صحيحش 3:. 138، و سمهودى در وفاء الوفاء 2: 161، و شبلنجى در الصواعق المحرقة:
22، وعلامه حلى در نهج الحق: 267، وعلامه امينى در الغدير 7: 191، شيخ شرف الدين: 106، المراجعات: 103 به اين خطبه اشاره كرده اند.
و نيز در كتب ذيل به اين خطبه اشاره شده يا ذكر گرديده است:
امالي شيخ صدوق: 87، امالي شيخ مفيد: 25، مروج الذهب 2: 311، احقاق الحق 10: 296 و 304، لسان العرب 3: 397 ونهايه ابن اثير 4: 273 در مادة " لم "، تذكرة الخواص: 179.
2 - اين خطبه را طبرسي در احتجاج: 108 از سويد بن غفله نقل مى كند، و محمد بن جرير طبري در كتاب دلائل الامامة: 39 با سندش از امام سجاد (عليه السلام) آن را ذكر كرده است.
شيخ صدوق در معاني الاخبار: 356 با سندش از احمد بن حسن قطان، از عبد الرحمان بن محمد حسيني، از أبو طيب محمد بن حسين بن حميد لخمى، از ابو عبد الله محمد بن زكريا، از محمد بن عبد الرحمان مهلبى، از عبد الله بن محمد بن سليمان، از پدرش، از عبد الله بن حسن، از مادرش فاطمه دختر امام حسين (عليه السلام) نقل كرده است.
علامه مجلسي در بحار الانوار 43: 158 - 161 اين خطبه را به دو صورت ذكر كرده است.
همچنين شيخ طوسى در امالي 1: 384 باسندش از حفار، از اسماعيل