بنى اسرائيل را مورد خطاب قرار مى دهد: مستقيما (سعد 47 = سوره 10) يا به توسط داود [ع] (مث‍: سعد 48 = سوره 17، سعد 51 = سوره 65); يا بنى آدم را مورد خطاب قرار مى دهد (مث‍: سعد 49 = سوره‌هاى 23، 30، 30، سعد 50 = سوره 46، سعد 51 = سوره 67، سعد 52 = 68). متن نقل شده به صورت موعظه مى باشد. محتواى آن به وضوح اسلامى است (مث‍: سعد 48 = سوره 17: " محمد و امت او وارث زمين خواهند بود "; سععد 50 = سوره 46: " عذاب براى گرفتن ربا ") و داراى اشارت صريحى بر ضد نصارى است (مث‍: سعد 47 = سوره 2: آنها عيسى را به جاى من خدا خواهند گرفت ").
ابن طاووس از سوره‌هاى 2، 10، 17، 23، 30، 36، 46، 47، 65، 67، 68، 71، 84 و 100 نقل مى كند. وى براى برخى از اين نقلها تنها شماره كراسه را ياد مى كند (كراسه‌هاى ياد شده عبارتند از: 1، 3، 4، 5، 6، 7، 9، 10، 12); براى ديگر نقلها به شماره برگ نيز اشاره مى كند.
همانطور كه: Sadan. J خاطر نشان كرده شبه زبورهاى مختلفى وجود دارد كه داراى عنوان " زبور داود " مى باشد، نك‍:
Some Literary Problems Concerning Judaism and Jewry in Medieval Arabic " Studids in Islamic History and Civilization in Honour of Professor, " Sources . 397 - 396. at pp, 398 - 353. pp, 1986, Leiden, Sharon. M. ed, David Ayalon در اين باره كه ابن طاووس از چه متنى نقل كرده بيشتر بايد مورد تحقيق قرار گيرد. (به هر روى اين كتاب همان زبور داود كه در ذريعه 12 / 37 ش 207 ياد شده نمى باشد.) 655. * * كتاب زاد العابدين / حسين بن ابى (يا: عبد) الحسن (يا: الحسين) على بن خلف الكاشغرى المقلب بالفضل (زنده در 484) ذريعه 12 / 4 ش 19 المضايقة 33 - 34 / 344 - 345 مهج الدعوات 355 - 357 نام مؤلف در مهج 355 / مهج * برگ 196 - ر، أبو الحسين بن خلف آمده است. نام او در بحار 66 / 476 (به نقل از مهج 355) الحسين بن الحسن بن خلف الكاشونى ياد