كوتاه شده را از نام قاضى استخراج كرد. الراضي بر اساس اينكه مؤلف ما قاضى حنفى بوده به سيد الاهل به دليل اين گفته ء وى (در مقدمه تحقيق زوائد ص 6) كه " اطلاعى در باره مؤلف در دست نيست " اعتراض مى كند; اما اين گفته ء سيد الاهل به دليل فرض (احتمالا درست) او بوده كه مؤلف قاضى حنفى نيست.
اطلاعات مختصرى درباره الحسين بن محمد الدامغاني وجود دارد كه سيد الاهل آنها را ارائه نكرده است. سيوطى با اشاره به مؤلف با عنوان " ابن الدامغاني " (الاتقان في علوم القرآن، تحقيق: محمد أبو الفضل ابراهيم، قاهره 5 - 1974، 2 / 144) او را از متأخرين مى داند; اين تعبير در تعيين تاريخ زندگى وى كمك نمى كند; به هر حال او پيش از ابن الجوزى كه از تأليف او آگاهى داشته (نزهة الاعين ص 83 و از آنجا:
حاجى خليفه) زندگى مى كرده است. در نهايت بايد گفت كه از كتاب ديگر وى (المجرد في الحكايات) نسخه‌اى در كتابخانه Chester Beatty موجود است كه متعلق به قرن ششم مى باشد و محتمل است تاريخ قرن پنجم كه Arberry براى مؤلف تعيين كرده درست باشد:
, A Handlist of Arabic Manuscripts: The Chester Beatty Library, Arberry. J. A) . (3578. No, 34. p, 1958, Dublin, III سيد الاهل حدس مى زند كه مؤلف مى تواند فرزند محمد بن على دامغانى باشد اما اين نامحتمل است زيرا نام جد حسين، ابراهيم آمده است.
659. * * + كتاب الزواجر والمواعظ / أبو احمد الحسن بن عبد الله بن سعيد بن الحسن العسكري (م 382) ذريعه 12 / 60 ش 450 كشف المحجة 157، 159 طرائف 205 / 53، 417 / 127 درباره مؤلف نك‍: دائرة المعارف چ 2 مقاله " العسكري " [از: Fuck. W. J]. اين عنوان در Sbath (ص 27 ش 493) نيز آمده است. عنوان كتاب در طرائف 205 / 53 " كتاب