ذريعه 22 / 322 ش 7277 طرائف 23 - 26 / 7 - 8، 41 / [ند 13]، 46 / [ند 13]، 66 / [ند 18]، 87 - 88 / 22، 102 - 103 / 26، 137 / 33، 146 - 147 / 35، 154 - 156 / 38، 241 / 65، 254 - 255 / 70، 263 - 266 / 74 - 75، 411 - 413 / 124 - 125، 427 - 428 / 129، 508 / 158 اليقين 9 - 18 / 129 - 148، 176 / 461، 182 - 183 / 475 - 476، 190 / 491، 193 - 195 / 498 - 501، 205 - 206 / 523 - 524 درباره مؤلف (كه ابن طاووس او را در اليقين 9 / 129 با نام " احمد بن مردويه مشهور به ملك الحفاظ و طراز المحدثين " ناميده) نك‍: سزگين 1 / 225. (نبايد او را با أبو بكر بن مروديه كه در سال 352 [نك‍: ياقوت، البلدان 1 / 181] در اسكاف درگذشت، و نام نخست وى، محمد بود [مق‍: سمعاني 1 / 234] اشتباه كرد.) مؤلفان شيعى در اين كه ابن مردويه سنى بوده با شرح حال نگاران سنى (درباره آنها نك‍: ارجاعات سزگين) توافق دارند. ابن شهر آشوب (كه از مناقب ابن مردويه نقل مى كند; مق‍: 1 / 12) او را " عامى مذهب " مىنامد (معالم ص 138 ش 957) وابن طاووس او را به عنوان " من مخالفى اهل البيت " (طرائف 23 / 7) و " من اعيان رجال الاربعة المذاهب " (طرائف 137 / 33) ياد مى كند. اربلى با اين رأى بايد موافق بوده باشد زيرا وى، با اينكه ابن مردويه را بدليل تلاش فراوانش براى جمع آورى فضائل اهل بيت ستوده، از وى به دليل گنجاندن موادى كه براى شيعيان قابل قبول نيست خرده گيرى مى كند (اربلى، كشف 1 / 326).
ابن شهر آشوب (معالم ص 138 ش 957) كه كتاب مناقب را به عنوان " يك كتاب بزرگ در فضائل امير المؤمنين " توصيف مى كند آن را با عنوان " مناقب امير المؤمنين (معالم، و از آنجا ذريعه) و " مناقب مولانا على " (اليقين صص 205، 206) نيز ياد مى كند. ابن طاووس چنين بدست آورده است كه كتاب مزبور مشتمل بر 182 روايت در فضائل امير المؤمنين [ع] مى باشد (طرائف 137 / 33). وى علاوه بر نقلهاى مستقيم از آن، يك مورد نيز به واسطه " كتاب الفائق على الاربعين " از اسعد بن