آنچه مجلسى (بحار 51 / 105 - 106) و آقا بزرگ از جزئيات منابع مورد استفاده كشف ياد كرده اند (اين مواد از طرائف 2 سقط شده) نشان مى دهد كه بيشتر اين منابع از جمله " كتاب المصابيح " بغوى و " الجمع بين الصحاح الستة " از عبدرى مورد استفاده ابن بطريق در العمدة والخصائص بوده است.
259. + الكشاف عن حقائق التنزيل / أبو القاسم محمود بن عمر بن محمد (يا: احمد) الزمخشري (م 538) اقبال 671 / 458 - 459، 740 - 741 / 513 - 514، 756 / 526، 758 / 528 - 529 فرج المهموم 28 سعد السعود 13 - 14، 43، 65، 79، 91، 128 - 142، 145، 162، 175 طرائف 42 - 43 / [ند 13]، 47 / [ند 13]، 109 - 110 / [ند 27] 303 / [ند 86]، 380 / [ند 114]، 389 / [ند 117]، 471 / [ند 144] همينطور نك‍: Sbath (ص 41 ش 737); در آنجا از اين كتاب با عنوان " الكشاف في تفسير القرآن " ياد شده است. در سعد 128 آمده كه زمخشرى به كتاب خود عنوان " الكشاف عن حقائق التنزيل و عنوان التاويل في وجوه التاويل " داده است. ابن طاووس درباره زمخشرى مى گويد: وى گر چه يك عالم بارز سنى (من اعيان رجال اهل الخلاف) بوده اما تمايل به انصاف (يميل إلى الانصاف) (سعد 131) (همچنين سعد 162:
لا يخفى فضله عند ذوى الانصاف) داشته است. (مق‍: قضاوت تند علامه حلى درباره وى (وكان من اشد الناس عنادا لاهل البيت) (نهج ص 227).
ابن طاووس نسخه‌اى 9 جلدى از كشاف داشته; برخى از اين جلدها بايد حجم قابل ملاحظه‌اى داشته باشد. او از كراسه هيجدهم جلد ششم نقل مى كند (سعد ص 137 - 138، آيه 16 نمل)، كراسه نوزدهم جلد اول (سعد 129 - 130، آيه 238 بقره) و كراسه بيستم جلد چهارم (سعد 135 - 136، آيه 27 ابراهيم). ابن طاووس در سعد 128 - 142 يك تا سه قطعه از هر جلد نقل و در ادامه توضيحاتى درباره آن آورده