احتمالا راوي يكى از فرزندان أبو احمد على بن محمد بن عبد الوهاب بن بجله الكاتب المروزى (م 291) بوده است; مق‍: تاريخ بغداد 12 / 61 - 62. آگاهىهايى كه در فرج المهموم آمده كاملا روشن نيست. ابن طاووس در آغاز مى گويد قطعه نقل شده (كه در آن امام حسن [ع] آگاهى از غيب را به معاويه ثابت مى كند) از جزئى مربوط به مجلدى بوده كه اولين تأليف آن " مختصر فيه ادعية وعوذ " بوده است. اين مختصر را محمد بن على بن الحسين بن مهزيار در سال 448 كتابت كرده بود. اما بعد از نقل آن مورد، ابن طاووس چنين اشاره مى كند كه از " مختصر " نقل شده و مىافزايد: تعدادى از كلمات از مختصر سقط شده است. پس از آن، متن را از روايت ابن عياش جوهرى تكميل مى كند. بنابراين دو احتمال وجود دارد: يا اينكه ابن طاووس به اشتباه به جزء به عنوان مختصر اشاره مى كند و يا اينكه هر دو عنوان مربوط به يك تأليف اند (كه در اين صورت -> " مختصر فيه ادعية وعوذ " را بايد از فهرست حذف كرد). قطعه‌اى كه در فرج المهموم نقل شده در به حال 43 / 329 آمده است.
243. * * + جزء / مروى از أبو العلاء الحسن بن احمد بن الحسن العطار الحافظ الهمذانى (م 569) سعد السعود 191 اليقين 186 - 187 / 485 - 486 در بحار 38 / 125 (به نقل از اليقين) به اين تأليف با عنوان " كتاب " اشاره شده است. بنا به گفته ء ابن طاووس اين " جزء بيش از ده برگ (قوائم) و مربوط به تولد امام على [ع] (مولد مولانا امير المؤمنين [ع]) بوده است (در " آل ياسين " ش 458 همين را عنوان تأليف دانسته است). در سعد عنوانى نيامده وابن طاووس تنها مى گويد: أبو العلاء روايتى مبنى بر اين كه عيسى [ع] " دجال " را خواهد كشت روايت كرده است. اين ارجاع مى تواند به تأليف ديگرى باشد.
244. * * + جزء / مروى از قاضى أبو عبد الله محمد بن عبد الله بن الحسين الجعفي