آقابزرگ مى گويد: درباره مؤلف چيزى نمى دانيم اما فرض را بر تشيع وى مى گذارد (نك‍: اعيان 3 / 464); مى توان حدس زد كه پدر مؤلف، أبو الفضل جعفر بن شاذان معروف به شاذويه بوده كه بر اساس گفته ء خطيب (تاريخ بغداد 7 / 181) از أبو حذيفه موسى بن مسعود بصرى (م 220، نك‍: تهذيب 10 / 370 - 371) روايت مى كرده; همچنانكه أبو عبد الله بن محمد بن مخلد (متولد 233 ومتوفاى 6 جمادى الثاني 331; نك‍: تاريخ بغداد 3 / 310 - 311) از وى روايت مى كند. اگر اين حدس درست باشد، مؤلف ما احتمالا در ميانه ء قرن سوم مىزيسته. در اقبال 541 - 542 / 325، كه به اين كتاب به عنوان " كتاب احمد بن جعفر بن شاذان " اشاره شده مطلبى درباره فضيلت شب عرفه نقل شده است. موردى كه در اقبال آمده از بابى تحت عنوان " شهور العرب " نقل شده است. اين نقل مشتمل بر حديثى از پيامبر [ص] است كه شب پانزدهم ذى قعده به عنوان شب مبارك و با فضيلتى توصيف شده است.
6. * * + عدد سور القرآن و عدد آياته و عدد كلماته و حروفه و نصفه واثلاثه واخماسه واسداسه واسباعه واثمانه واتساعه واعشاره و اجزاء عشرين واجزاء ثلاثين / أبو جعفر محمد بن منصور بن يزيد المرادى (م. ج. 290) سعد السعود 24، 278 - 279.
مؤلف، زيدي مذهب، مفسر قرآن، محدث و مورخ بوده است (Qasim, Madelung فهرست اعلام ذيل نام وى; سزگين 1 / 563 وارجاعات همانجا). اين كتاب كه به نام " جزء " بدان اشاره شده (در سعد 278 به اشتباه " جنود " آمده)، در فهرست آثار مرادى نيامده است; ممكن است كه قسمتى از تفسير الكبير يا تفسير الصغير او بوده كه ابن نديم (ص 244) از آنها ياد كرده است. ابن طاووس از صفحه ء نخست نقل كرده كه مشتمل بر تفصيلاتى در باره تعداد آيات، كلمات و حروف قرآن بوده است; كلمات " و اجزاء عشرين " در سعد ص 24 نيامده; در ص 278 بجاى عشرين، اشتباها " سليم " آمده است.
مجموعه‌اى كه ابن طاووس از آن استفاده كرده داراى كتاب ديگرى نيز از مرادى با نام " اختلاف المصاحف " (نك‍: همين فهرست ذيل همين عنوان) بوده است.