وحروفى راكه مخالف با رسم الخط مصاحف امام بود آمارگيرى كرده وآنها را مشخص سازند، ولذا دست اندركار تأسيس وتدوين (علم اختلاف رسم الخط مصاحف)، ويا (علم رسم الخط قرآن) ويا (علم هجاء مصاحف) شدند، وصريحا يادآور گشتند - به منظور شناخت حروف ووجوه قراآتى كه مخالف با رسم الخط صريح مصاحف بود - بايد علم رسم الخط مصاحف را فرا گيرند تا شرط مطابقت با رسم الخط مصاحف - در مورد قراآت معتبر - بتواند هدف ومنظورشان را كه عبارت از صيانت قراآت معتبر بوده است تحقق بخشد، واز رسوخ قراآت ديگر جلوگيرى نمايد.
عبارت كتاب غيث النفع - براى بيان لزوم وضرورت فراگيرى (علم رسم الخط مصاحف) كه آنرا قبلا بازگو ساختيم - مؤيد گفتار ما است.
كتابهائى كه درباره ء رسم الخط مصاحف تدوين شد:
كهنترين اثرى كه در اين فن تدوين شد از: عبد الله عامر، مقرئ شام (م 118 ه‍. ق) مى باشد، ونام اين اثر - چنانكه گذشت - اختلاف مصاحف الشام والحجاز والعراق است.
اما مشهورترين كتبي كه در اين زمينه تأليف شده وبه طبع رسيدند عبارتند از:
1. كتاب المصاحف: ابن ابى داود، يعنى عبد الله بن سليمان بن اشعث سجستاني (م 316 ه‍. ق).
2. هجاء مصاحف الامصار، از: احمد بن عمار مهدوي (م 430 ه‍. ق).
3. المقنع، از: أبو عمرو عثمان بن سعيددانى (م 444 ه‍. ق).
4. النقط والشكل يا المحكم في نقط المصاحف از همو.
در اين كتب وامثال آنها با قراآت متواتر ويا قراآت معتبرى مواجه هستيم كه مخالف رسم الخط مصاحف امام مى باشند، قراآتى كه قراء در قبول وقرائت قرآن بر اساس آنها اتفاق نظر دارند، از قبيل:
* وقف با هاء در كلماتي كه با تاء مبسوط وكشيده نوشته شده اند، مانند:
- امرأت، درآيه ء 35 آل عمران.
- نعمت، در آيه ء 211 بقره.
- ابنت، در آيه ء 12 تحريم.
* اثبات ياء نسبت، در مواردي كه با ياء نگارش نشده است، مانند - فاتقون، در آيه ء 41 بقره، وآيات ديگر.
- فارهبون، در آيه ء 40 بقره، وآيه ء 51 نحل.
- وامثال آنها * اثبات واو در مثالهاى زير:
- ويدع الانسان، در آيه ء 11 اسراء.
- ويوم يدع الداع، در آيه ء 6 قمر.
- سندع الزبانية، در آيه ء 18 علق.
- ويمح الله الباطل، در آيه ء 24 شورى.
* الحاق هاء سكت به (ماء) استفهاميه ء مجرور در قرائت بزى، مانند، - (عمه)، (فيمه)، (لمه)، (بمه)، (معه).
* اثبات الف در:
- ايه المؤمنون، در آيه ء 31 نور.