مرحله ء چهاردهم رواج مدونات مربوط به قرآات سبع:
پس از كتاب السبعه ء ابن مجاهد، تأليفات مربوط به قراآت سبع رو به رواج گذاشت وآثاري پياپى در اين باره نگارش يافت كه ما از مهمترين ومعروفترين آثارى كه از آن پس فراهم آمد ياد مى كنيم:
1. مؤلفات أبو عمرو عثمان بن سعيد دانى (م 444 ه‍. ق) از قبيل:
الف. التيسير في القراءات السبع: كه ابن الجزرى آنرا از صحيح ترين كتب وروشن ترين اثرى برمى شمارد كه درباره ء روايات مربوط به قراآت سبع تأليف شده است (1). ونيز زركشى راجع به اين كتاب مى نويسد: (بهترين و درست ترين اثر ونهادى كه درباره ء قراآت سبع فراهم آمده است عبارت از كتاب التيسير [في القراءات] دانى مى باشد) (2).
ب. كتاب جامع البيان في القراءات: كه حاوى پانصد واندى روايت وطريق از قراء سبعه مى باشد. ابن الجزرى درباره ء اين كتاب مى گويد: (كتابي است شكوهمند در قراآت، كه مانند آن تاكنون تأليف نشده است) (3).
ج. كتاب المفردات السبع: كه دانى در اين كتاب قرائت هر يك از قراء سبعه را به طور مفرد ومستقل آورده است.
د. كتاب التهذيب: درباره ء اختصاصات هر يك از قراء سبعه در قراآت.
2. منظومه ء أبو القاسم بن فيره ء اندلسي شاطبى (م 590 ه‍. ق) كه حرز الامانى ووجه التهانى نام دارد، وبه شاطبيه معروف است. در اين كتاب، محتواى كتاب التيسير دانى به رشته ء نظم درآمده، وابيات آن به يكهزار و يكصدو هفتاد وسه بيت مى رسد (4).
وهمانگونه كه ابن الجزرى مى گويد: تأليف الشاطبية را بايد مهمترين اسباب وموجبات شهرت كتاب التيسير دانست (5).
وچون كتاب التيسير وكتاب الشاطبية بر فضاى درسى وتحقيقات مربوط به قراآت قرآني حاكم گشته بود، و نيز الشاطبية از شروح متعددى برخوردار شد، قراآت سبع براى هميشه به صورت محور حركت درس وتحقيق در آمد.
شروح معروف كتاب الشاطبية:
1. فتح الوصيد، از على بن محمد سخاوى (م 643 ه‍. ق) شاگرد شاطبى ويار مصاحب أو. (سخاوى نخستين كسى است كه با شرح الشاطبيه آنر مشهور ساخت) (6).
2. شرح احمد بن شكر اندلسي (م 640 ه‍. ق).
3. المهند القاضى، از احمد بن على اندلسي (م حدود 640 ه‍. ق).
4. الدرة الفريدة، از ابن ابى العز همداني (م 643 ه‍. ق).
5. كنز المعاني، از محمد بن احمد موصلي، معروف به (شعله) (م 656 ه‍. ق).
6. الفريدة البارزية، از محمد بن حسن فاسى نحوى (م 656 ه‍. ق).
7. المفيدة، از قاسم بن احمد لورقى (م 661 ه‍. ق).