(84): اگر حجة الاسلام بر ذمه ميت هست و تركه اى ندارد، واجب نيست كه وارث براى او اجير بگيرد، هر چند مستحب است.
(85): هر گاه ميت وصيت به حج كرده، و دانسته شود حجى كه وصيت كرده حجة الاسلام است، بايد هزينه آن از اصل تركه برداشته شود. مگر در صورتى كه خود ميت تعيين كرده از ثلث بردارند، كه بايد از ثلث برداشته شود.
و هم چنين اگر بداند كه حجة الاسلام نيست.
ولى اگر شك كند كه حجة الاسلام است يا حج ديگر، بنابر احتياط واجب بايد از ثلث برداشته شود. و در صورتى كه ثلث كافى نباشد از اصل تركه بردارند.
(86): اگر وصيت به حج كرده، و شخصى را براى نيابت تعيين نموده است، بايد به وصيت عمل شده و همان شخص اجير شود، گرچه بيش از مقدار متعارف طلب كند. و چنانچه ثلث براى مقدار زائد كافى نيست، با موافقت ورثه از اصل تركه پرداخت شود.
و اگر متبرعى مقدار زائد را بدهد، واجب است به وصيت عمل شود. و اگر ممكن نيست بايد ديگرى را به مقدار متعارف اجير كنند.
(87): هر گاه با اجرتى كه هيچ كس به آن رغبت ندارد، وصيت به حج نمايد، پس اگر حجى كه وصيت نموده حجة الاسلام باشد،