كند كه از طرف او يا ديگرى حج انجام دهد.
(100): كسى را كه در ترك بعضى از اعمال حج، يا در بجا آوردن صحيح آن معذور باشد، نمىتوان نايب گرفت. بلكه اكتفا كردن به عمل معذور هم محل اشكال است.
ولى اگر در بجا آوردن كارهائى كه بر محرم حرام است، معذور باشد نيابت گرفتن چنين شخصى جايز است، مثل اين كه ناچار است زير سايه بان برود.
(101): هر گاه نايب در حجة الاسلام، پس از احرام و دخول حرم بميرد، از منوب عنه كفايت مىكند، و ذمه او برئ مىشود.
و اگر پس از احرام، در غير حرم فوت كند، يا در حرم بدون احرام بميرد، كافى نيست. و در غير حجة الاسلام محل اشكال است.
(102): اگر اجير بعد از محرم شدن، در حرم بميرد، تمام اجرت را مستحق خواهد شد. چون از حج منوب عنه كفايت مىكند.
و چنانچه در غير حال احرام، و غير حرم فوت كند، فقط اجرت متعارف مقدماتى را كه انجام داده، مستحق مىباشد. اگر چه بعيد نيست مستحق تمام اجرت تعيين شده، باشد.
(103): چنان چه براى حج بلدى، اجير شده، و در اجاره راه بخصوصى تعيين نشده باشد، اجير مخير است از هر راهى كه