پروردگارا! بر محمد و خاندانش درود فرست و مرا به عصمت تأييد فرما، و زبانم را به حكمت گويا كن، و مرا از كسانى قرار ده كه به خاطر آنچه در شب گذشته ضايع ساخته پشيمان بوده، و از بهره روزش محروم و مغبون نمى گردد، و در اندوه روزى فردايش نباشد.
خدايا! بى نياز كسى است كه از تو بى نيازى جويد و محتاج تو باشد، و نيازمند كسى است كه از آفريدگانت طلب بى نيازى كند، پس بر محمد و خاندانش درود فرست و مرا از خلقت به خودت بى نياز كن، و از كسانى قرار ده كه دستش را جز بسوى تو نگشايد.
خدايا! بدبخت وتيره بخت كسى است كه در حالى كه پيشاپيش أو توبه و پشت سرش رحمت است نا اميد باشد، و اگر عملم اندك است اميدم در رحمت تو بسيار مى باشد، پس كمى كردارم را به فراوانى آرزويم ببخشاى.
بار خدايا! اگر مى دانى كه در ميان بندگانت سنگ دل تر از من و پر گناه تر از من نيست، همانا من هم مى دانم كه مولا و آقائى از نظر فضيلت و برترى بزرگتر از تو، و رحيم تر از تو، و چشم پوش تر از تو وجود ندارد، پس أي كسى كه در رحمتش يكتا ست از كسى كه در ارتكاب گناه تنها نيست چشم پوشى كنى.
بارالها! فرمانمان دادى سرپيچى كرديم، نهيمان فرمودى و ما نپذيرفتيم، متذكر مان كردى و ما فراموش نموديم، چشم بصيرت عطا كردى و ما خود را به كورى زديم، بر حذرمان داشتى پس تجاوز كرديم، اين پاداش احسان تو بر ما نبود، و تو بد آنچه آشكار داشته و پنهان نموديم