بن على دعبلى، از احمد بن على خزاز، از ابى سهل دقاق، از عبد الله بن عبد الرزاق، از معمر، از زهرى، از عبيدالله بن عبد الله بن عتبة بن مسعود، از ابن عباس آن را آورده است.
و نيز در كتاب سقيفه وفدك: 117 با سندش از فاطمه دختر امام حسين (عليه السلام) آمده، و از آن در كتاب كشف الغمه 1: 492 نقل مى كند.
عمر رضا كحاله اين خطبه را در اعلام النساء 3: 1219 آورده است، و از آن در احقاق الحق 10: 306 نقل مى نمايد.
احمد بن ابى طاهر بغدادي در بلاغات النساء: 19 با سندش از هارون بن مسلم بن سعدان، از حسن بن علوان از عوفي اين خطبه را آورده است.
محقق كركي در نفحات اللاهوت: 124 قسمتي از خطبه را از كتاب سقيفه نقل كرده است.
و نيز در كتب ذيل به اين خطبه اشاره شده يا ذكر گرديده است:
كشف الغمه 2: 147، شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد 16: 233، عوالم العلوم 11: 445، احقاق الحق 10: 306.
3 - اين خطبه را شيخ مفيد در امالي: 50، با سندش از محمد بن عمر جعابى، از عباس بن مغيره، از احمد بن منصور رمادي، از سعيد بن عفير، از ابن لهيعة، از خالد بن يزيد، از ابن ابى هلال، از مروان بن عثمان نقل مى كند.
شيخ طبرسي در احتجاج: 51 آنرا آورده، واز آن در بحار 28: 205، عوالم العلوم 11: 595 آمده است.
همچنين در الامامة والسياسة 1: 12، اعيان الشيعة 2: 463، اعلام النساء 4: 114، كوكب الدرى 1: 192 ذكر شده است.