ص). متنى كه در دروع * از تفسير طبرسي نقل شده گويا از افزوده مى باشد.
ابن طاووس، تفسير طبرسي را شرح كرده و بعضا از آن انتقاد مى كند; به عنوان مثال در آيه 17 سوره ص، حضرت داود [ع] به عنوان اواب توصيف شده كه طبرسي آن را به معناى " پشت كردن به آنچه خداوند دوست ندارد و رو كردن به آنچه رضاى خدا در آن است " گرفته است. ابن طاووس به اين تفسير اعتراض دارد زيرا معنى ضمنى آن يعنى اين كه حضرت داود اعمال مذموم انجام داده با عقيده عصمت انبياء ناسازگار است. ابن طاووس تفسيرى ارائه مى دهد كه با عقيده عصمت سازگار است.
240. - الجمل والعقود / أبو جعفر محمد بن الحسن الطوسى (م 460) ذريعه 5 / 145 ش 615 كشف المحجه 129 - 130 ابن طاووس اين كتاب را به عنوان نخستين كتاب فقهى كه آن را خوانده ياد مى كند. اين قابل درك است زيرا " جمل " تأليفى است كوتاه كه مقدمه خوبى براى موضوع عبادات و فروع فقه مى باشد نيز نك‍: مدرسي صص 63 - 64.
241. * * جزء / مروى از أبو العباس محمد بن جعفر بن الحسن الرزاز (زندگى در اواخر قرن سوم) اليقين 174 / 456 درباره‌ء " الرزاز " مق‍: قهپائى 5 / 175; 114. ابن طاووس يك نسخه قديمى از اين تأليف داشته كه داراى احاديثى درباره ناميده شدن امام على [ع] به امير المؤمنين توسط رسول خدا [ص] بوده است.
242. * *؟ جزء / مروى از أبو الحسن (بن على) بن محمد بن عبد الوهاب (زنده در 340) فرج المهموم 225 - 226