- 534 / 164 - 166، 536 - 538 / 167 - 168، 540 - 549 / 169 - 173; 551 - 552 / 174 - 175 اليقين 204 - 205 / 521 - 522 درباره مؤلف نك‍: بروكلمان 1 / 413، ذيل 1 / 578 - 579 (كه آنجا تعدادى از نسخه‌هاى خطى و چاپ 1928 حلب ياد شده است [ديده نشد]) در ذى قعده 633، زمانى كه ابن طاووس در بغداد بسر مى برده، او اجازه‌اى براى روايت اين كتاب از ابن النجار دريافت كرد (نك‍: فتح الابواب 149). ابن النجار به اين تأليف به عنوان " تجريد الصحيحين للبخاري ومسلم والجمع بينهما " ياد كرده است (نك‍: دمياطي، مستفاد ص 124). ابن طاووس در اليقين از نسخه‌اى نقل مى كند كه داراى برخى از اجازات مورخه 541 بوده است. استفاده او از " الجمع " اساسا براى مقاصد مناظره‌اى است. اين تأليف مشتمل بر احاديثى است از دو كتابي كه بيشترين احترام را در جهان سنت دارند و اين براى ابن طاووس مهم بوده است كه نشان دهد اين دو كتاب داراى تعداد زيادى از فضائل امام على [ع] هستند. بعضى از نقل ها از " الجمع " در طرائف، به توسط " العمدة " ابن بطريق نقل شده است.
226. + الجمع بين الصحاح الستة / أبو الحسن رزين بن معاوية بن عمار العبدرى السرقسطى الاندلسي (م 524 يا 535) اقبال 756 / 526 طرائف 14 / 5، 38 - 41 / 12 - 13، 48 - 50 / 13، 53 / 14، 57 / 15، 64 / 17، 68 - 70 [ند 18]، 72 / 18، 102 / 25، 113 / 48، 115 / 28، 153 / 37، 159 / 39، 171 / 42، 175 - 177 / 44 - 45، 179 / [ند 45] 201 / 52، 203 / 52 - 53، 262 - 263 / 73، 397 / 120.
درباره مؤلف نك‍: بروكلمان، ذيل 1 / 630. پنج كتاب از شش كتابي كه در عنوان بدان اشاره شده، مربوط به شش كتاب معروف حديث اند; ششمين آنها " مؤطاء " مالك است (كه غالبا در بين مؤلفان مالكى) بجاى سنن ابن ماجه (در شمار صحاح ستة) قرار مى گيرد