مجاز، تلاوت نمود، قرائتي كه منع وتحريمى از سوى قراء در مورد آنها اظهار نشده است) (1).
شيخ طبرسي:
أبو على فضل بن حسن طبرسي:
(بايد متوجه باشيم ظاهرا در مذهب امامية (شيعه ء اثنى عشرى) اين مطلب جلب نظر مى كند كه علماء امامية بالاتفاق قرائت قرآن كريم را بر طبق قراآتى كه ميان امت اسلامي معمول ومتداول است جائز مى دانند، با توجه به اين نكته كه در ميان قراآت موجود، آن قراآتى را كه ميان قراء جائز است اختيار وانتخاب كرده اند، اما گزينش قرائت خاصى را كه نتوان جز آن به قرائت ديگرى قرآن را تلاوت كرد مكروه برشمرده اند) (2).
محمد باقر خوانسارى:
مرحوم خوانسارى مى گويد:
در حجيت قراآت سبع، وحتى حجيت سه قرائت ديگرى، كه آنها را بر قراآت سبع افزودند ومجموعا به (قراآت عشر) معروف است، اجمالا اختلافي ميان علماء امامية وجود ندارد (3).
شهيد اول:
شهيد اول (م 786 ه‍. ق) معتقد است كه (قراآت عشر)، متواتر بوده وجواز قرائت قرآن بر طبق آنها اجماعي است. (4).
در روضات الجنات آمده است:
(قرائت معتبر كه إجزاء وكفايت آن مورد اتفاق است، ومى توان گفت همه ء آن را روح الامين [يعنى جبرئيل (عليه السلام)] فرود آورد، وهمه ء وجوه هفتگانه ء آن - به عقيده ء همه ء اهل اسلام - به تواتر از رسول اكرم (صلى الله عليه وآله وسلم) رسيده است، - چنانكه به همين حقيقت گروهى از فقهاء تصريح كرده اند - مطلبي است كه از رهگذر روايات متعددى قابل تأييد مى باشد. از قبيل حديث (الخصال) صدوق كه در آن آمده است:
(رسول خدا (صلى الله عليه وآله) فرمود: از پيشگاه خداوند كسى [يعنى جبرائيل] نزد من آمد وگفت:
خداوند متعال به تو دستور مى دهد كه قرآن را بر يك حرف [ويك وجه] قرائت كنى. گفتم: پروردگارا! برامتم سخت نگير ودامنه قرائت را توسعه ده. جبرائيل گفت: خدا به تو دستور مى دهد كه قرآن را بر حسب هفت حرف و هفت وجه قرائت كنى) (5).
ما از طريق روايات (اهل بيت وحى وتنزيل) (عليهم السلام) موظفيم قرآن كريم را همانگونه قرائت كنيم كه مردم قرائت مى كرده ومى كنند. ومشهورترين قراآتى كه در ميان مردم استقرار يافته همين (قراآت سبع) است كه به همان قراء سبعه منسوب بوده ومردم نيز بر قراآت آنها متكى هستند) (6).