اگر بعد از استبراء رطوبتى از احليل بيرون آيد كه مشتبه باشد به بول اعاده وضو مستحب است و مقطوعه محمد بن عيسى كه دلالت دارد بر وجوب اعاده محمول است بر استحباب چهل و پنجم وضو كردن با هر يك از اغسال مسنونه كه شمرده خواهد شد انشاء الله العزيز مستحب است تا غاية مقصوده از آن غسل مترتب شود و اولى آن است كه اين وضو مقدم باشد بر غسل و اين هر دو حكم به نصوص احاديث ثابت است چهل و ششم مشهور نزد متأخرين اصحاب آن است كه ميت را وضو دادن قبل از غسل سنت است بى مضحضه و استنشاق و بعضى به وجوب و بعضى به تحريم و بعضى به كراهت قايل نشده اند چهل و هفتم جمعى محققين از متأخرين اعاده وضو معذور را كه در وقت ضرورت به جهت تقيه به غسل رجلين يا مسح بر حايلى مثل خف و غير آن واقع نشده باشد بعد از زوال عذر مستحب و استحباب را اقرب شمرده اند بلكه اصح پيش من وجوب اعاده است چه رفع حدث در وضو اضطرارى على الاطلاق نيست بلكه مقيد است به غايتى كه آن زوال عذر و ارتفاع اضطرار است همچنان كه در باب تيمم معلوم خواهد شد انشاء الله تعالى و حكم وضوى صاحب جبيره و وضوى مسافر كه به ضرورت شدت سرما يا به جهت عدم تخلف از رفقه در محل خوف بر موزه يا جورب مثلا مسح كرده باشد