از براى جماع قبل از غسل مس ميت قابليت رفع حدث در آنها صحيح نيست و در وضو از براى نماز مندوب و از براى مس كتابت قرآن مندوب و در تجديد وضوئى كه رافع حدث بوده است و در وضوى كون بر طهارت و در وضوى تأهب اعاده وضويى كه قبل از استنجاء باب واقع شده و در وضو به جهت تخللى حدث اصغر و در اثناى غسل جنابت و در اعاده وضو بعد از رعاف وقى و تعمد و قهقهه در حالت نماز و عروض قراقر در شكم و بالجملة در اعاده هر وضو كه رافع حدث بوده است نيت رفع حدث لازم است و بى قصد رفع حدث آن وضو مندوب بفعل نمىآيد و در باقى وضو است معدوده متوضى اختيار دارد در ادخال رفع حدث در نيت و اسقاط آن و اقتصار بر ذكر غايت و تعيين استحباب و قصد قربت مسأله هر گاه اقتصار بر ذكر غايت شده باشد نماز به آن وضو صحيح نيست و مس كتاب قرآن نمىتوان كرد مگر قصد شده باشد كه آن غايت كه وضو از براى آن مىكند على الوجه الاكمل به فعل آيد چه اين قصد در قوت نيت رفع حدث است و در اين صورت به همان وضو نماز مىتوان كرد على الاقرب وجد محقق من قدس الله تعالى روحه